ısmarlanmış aşklardan sıkılıp brakın gitmeliyim dediğim bir kaç gün öncesine kadar aklımda zayıfta olsa bir ihtimal hatırladığım başka bir zamana bırakılan kaç hayat vardı adına aşk deyip ayrılmanın ne anlamı vardı ki uzaklara ısmarlanan bakışların kapılar önündeki uzun kuyruk bekleyişlerin ve bu zamana dair hatırlamaktan bile korktuğum bir heveslik aşklarımın zor da olsa arzulamak neyi kimi demeden bekleyişlerde bulunmak zamanı uyutmak belkide benim kisi hiç olmadığından daha çok düşünmek yarını ve o yarından arta kalan bugün de olsa deyip kapılar ardına gömdüğüm sırlarımı belkide artık o uyuyan devin uyanma vakti geldi

şimdi bir düşün kaç insan var benim gibi yalnız aslında benim derdim değil yalnızlık o bir başkası desem ondan sonrada hiç bir şey olmamış gibi gitsem bilinmezlerde oynasam son perde yalnızlıktır oyunumu dur biraz bu değil bana ait olan zaman yoksa bende mi değişiyorum yoksa bu çaresiz bakışların ardına sığınan çocuksu yakarışlar ben miyim neden ben dediğimde bir den çok sebep aramak yerine cevaplamaya neden çalışmıyorum


galiba şimdi daha iyi anlıyorum sen bilmecesindeki yalnız benleri artık soru sormaktan yoruldum bir sebep vardı zamana insana dair yorumlanmayı beklenen nedenlerden bir kaçıydı çocuktum unuttum gitti demek yerine düşünmek yaşlı bir zamana uzanmak belki de bir hayale yazmaktı benim kisi gerçek bir insan olmak yolunda zamana karşı olan görevlerimi yerine getirmem gerekiyordu....