Öyle idi..Bir zamanlar mektup vardı..Mektupta yazı dili kullanılırdı..Yazı dili, konuşma diline oranla çok daha süslü,çok daha renklidir.İşte mektupta o renkliliğin,süslülüğün getirdiği güzellikler vardı...Mektup bir yazı türü idi..Bunun için mektubu yazanlar kendi birikimleri ve kültürleri çerçevesinde yazın kurallarına özen göstererek dile getirirlerdi söyleyeceklerini..Şimdi teknolojik olanaklar kullanılarak yazılan iletilerde tam tersine kuralsızlıklar egemen..Ben dilin en büyük kirlenme nedeni olarak görüyorum internet dili diye adlandırılan garip yazın biçimini..Mektup her şeyiyle zor ulaşmanın güzelliklerini taşıyordu..Mektupta merak vardı,bekleyiş, kavuşma sevinci vardı...Yazarken,alıcının okuyuşunu düşlerken,gelenleri okurken sınırsız düş gücü kullanımı vardı..Yolladığınız mektuba yanıt alıncaya dek onunla yaşardınız..Teknolojik iletişim olanaklarını kullanarak yazdığınız hangi iletiyle,yada cep telefonu ile yaptığınız hangi konuşmayla yaşıyorsunuz..Kaç dakika sürüyor onları unutmanız..Daha yazacak o denli çok şey varki mektuba dair..Mektubu cebinizde,tam kalbinizin üzerinde taşırdınız..Oysa cep telefonunuzu orada taşımanız sağlığınıza zararlı..
Yaa işte bir zamanlar mektup vardı...
M.Gazi Yıldırım