SEVGİLİ YÖNETMENİM,

• 4 Kasım 2013 Pazartesi 02:23:04

SEVGİLİ YÖNETMENİM,
Seninki benim kapalı gişe oynadığım hayatımı bir gece seansında izlemekti; ayaklarını uzatıp ön koltuğa küstahça. Arada uyuklayarak. Tevazu yok;ben perdede devleştikçe sen kısık gözlerle baktın arada bir bana. Halbuki benim Tarık Akan’a makyajsız yakalanmış telaşlarım vardı. Bazı filmler yolculuklara çıkartır insanı,bazıları ise bir hayatın içine atar seni orada yaşatır. Kitap gibi sayfalarında kendini arayan,bazen bulan bazen hüsrana uğratan.
Aldırmadın; sen,hayatın bencil yüzüne yeniktin anlayamazdın. Sana benzeyen sahnelerde dahi ayılmadın. Bir cenaze töreninde ölümü aklına getiremeyecek kadar umursamazdın. Ve hayrettir ki bunca muhalif ruhuma rağmen seni sevdim ben. Benim güçlenip kabullenişlerim arttıkça, senin omuzların her seferinde parça parça düştü. Aşka ahkamlar da kestim ,susmayı da bildim. Bazen de aşkı hak etmek gerekliliğinde yenildim.
Sanırım şimdilik seninle ilgili umudumu yitirmedim , bu yüzden çözüm üretme sürecinde değilim. Ancak yitirirsem beynimi kullanmayı öğreneceğim. Kalsın,şimdilik iyiyim. Henüz, kavuşmaların kutlama öpüşmelerinin izleri alnımda.
Ama Sevgili Yönetmenim, artık bırakmalıyım ben bu insanlık mesleğini. Eğer insansa beni izleyenler,bu bana beş beden dar gelen pantalon gibi sıkıyor yüreğimi. Lakin yanılmalara hayret etmiyor gibi görünsem de alıştığımı da söyleyemem. Beni bu kadar umarsız izleme. Madem öyle öpüşelim son sahnede herkes mutlu son desin şimdilik bize..

ALMILA ERDEM