Tekrar okumak çok güzel sizi...
Tebriklerim ve saygımla...

Haklı söze ne denilebilir ki...Malesef benim bulunduğum şehirde de mevcut aynı çarpık düzen.Hatta diyebilirim ki resmen artık gizli bir teşkilatlanmaya bile gidilmiş bu hususta...

Sayın Güçlüer' in değerli yorumu içinde çok teşekkür ederim.Üretimin bir ülke için hayati anlamını çizmiş Üretmeyen, çalışmayan, sürekli tüketen bir toplum, bir halk, bir devletin sonu ne olabilir ki..bunu en cahile bile sorsanız felakettir diyecektir.

Bugün değerli madenlerimiz var mesela, bor gibi.Bugün pek çok sanayi malzemesinde kullanılan ham maddeyi çok çok ucuza verip ; işlenmişini ağır pahalarla dışarıdan alıyoruz...var mı böylesi bir mantıksızlık....Kaynağın var, işle ..sen sat ...hem çalış üret, hem hazinene gelir gelsin..yok olmaz...olmaz
üstelik yıllarca garanti altına alınmış bu kullanım ...Ah ülkem ülkem ülkem... Toprağı, taşı altın ülkem.. vatanım...

Hatta tarım sektöründe bile bazı yasaklar getirilmiş.Üretimi yasaklanmış ürünler var neden ? Neden ? Neden köylümüz istediğini ekip, biçemiyor, üretemiyor neden ?

Gönülden kutlarım değerli yazınızı saygıdeğer hocam.

Var olun.Selam ve en derin hürmetlerimle.

Sayın Aktaş,

Sizin teklifiniz kabul görürse ülke nasıl soyulacak ve ülkenin soyulmasına göz yumanlar nasıl zenginleşecekler?

John Perkins “Bir ekonomik Tetikçinin İtirafları” kitabında şöyle diyor:

“Kendi otomobilini üretemeyen ülkeye borç verip otobanlar yaptırırız. Sonra onlara arabalarımızı satarız. Sonra bankalarını satın alırız. O bankalardan halka ucuz krediler verip daha çok araba almalarını sağlarız. Böylece verdiğimiz o krediyi arabamızı satarak geri alırız, hem de faiziyle. O ülkeye dünya bankası ya da kardeş kurumlardan kredi ayarlarız. Ayarlanan kredi ASLA o ülkenin hazinesine gitmez. O ülkede proje yapan bizim şirketlerimizin kasasına girer. Enerji santralleri, sanayi alanları, limanlar, dev havayolları yapılır. Aslında insanların işine yaramayan bir yığın beton. Bizim şirketlerimiz kazanır o ülkedeki birileri de nemalandırılır. Toplum bu düzenekten hiçbir şey kazanmaz. Ama ülke büyük bir borcun altına sokulmuş olur.
Bu o kadar büyük bir borçtur ki ödenmesi imkânsızdır.

Plan böyle işler. Sonunda ekonomik danışmanlar/tetikçiler olarak gider onlara deriz ki; Bize büyük borcunuz var ödeyemiyorsunuz. O zaman petrolünüzü satın, doğal gazınızı bize verin, askeri üslerimize yer gösterin, askerlerinizi birliklerimize destek olmaları için savaştığımız bölgelere gönderin, Birleşmiş Milletler de bizim için oy verin! Elektrik su kanalizasyon sistemlerinizi özelleştirin! Onları Amerikan şirketlerine ya da diğer çok uluslu şirketlere satın...
Sosyal hizmetleri, teknik sistemleri, eğitim kurumlarını, sağlık kurumlarını hatta adli sistemleri ele geçiririz.
Bu, ikili, üçlü, dörtlü bir darbeler serisidir”

Yazınızı beğenerek okudum. Saygılarımı sunarım.

:) her zamanki gibi kaleminizi okumak güzeldi kutluyorum