Sedirdeki Ahenk

• 28 Ekim 2013 Pazartesi 08:21:32

Sedir deyip geçmeyelim,öyle sıradan bir şey değil, benzemez diğerlerine. Ne meşeye,ne mazıya,ne ardıca,ne söğüte ne de kavağa. Güzellik dersen onda, zerafet dersen onda, incelik dersen onda.. Baştan aşağı,tepeden tırnağa tüm azalarıyla tüm unsurlarıyla bir şaheser.
Çirkini yoktur tabiatta, her ağaç her çiçek güzel ve hoştur bunu bilesiniz. Bu ister orman, ister meyve ağacı olsun ama her nedense sedir bir başka güzeldir. Çeker cezbeder sizi. Çok nazlıdır, çok içtendir, çok sevimlidir sedir. Kalbinize girer, içinizi ısıtır,ruhunuzu okşar.
Daha topraktan çimlenip çıkarken, yeni uzattığında başını, taptaze körpe bir fidanken tutsağı haline gelirsiniz. Uzaklaşamaz vazgeçemezsiniz bir türlü ondan. Her sabah her yeni gün gözünüz onda olur. Bakakalır izler durursunuz hiç usanmadan hiç bıkmadan. Ayıramazsınız gözünüzü hiç bir şekilde..
Sedir ne dallı budaklıdır, sizi sakındıran ne de dikenlidir. Her dönem her daim yeşildir hem de yemyeşil. Koyu kopkoyu.. Gözünüzü ve ruhunuzu dinlendiren tondaki yeşil..
Bir piramidi andırır sedir. Gövdeden ilk çıkan dallar toprağa dokunur, toprakla bütünleşir adeta. Ve sonrasında her yeni oluşan dal bir diğeriyle öyle bir uyum ve ahenk oluşturur ki bu görünümüyle sizi kucaklar,çeker, davet eder kendisine.
Bakmaya,dokunmaya kıyamazsınız sedire.Çamgillerdendir ama o ne Karaçama ne de Sarıçama benzer.Bütünüyle farklıdır onlardan.Duruşuyla,endamıyla,ahengiyle...
Yıllarca izlemişinizdir ünlü ressamı televizyonda. Hatta bir çoğumuz için tutkuya bile dönüşmüştür inanıyorum. Her hafta sonu hep aynı saatte.TRT 2 de ..İzlemekten usanmadığımız ressam. O harika anlatımıyla bir çırpıda karlı dağın eteğinde bir gölün hemen yanıbaşında fırçasıyla iki dokunuşta bir ağaç resmi çiziverir ve ışık yapraklarının arasından süzülüverir ya. İşte bakmaya kıyamadığınız o sevimli orman ağacıdır sedir. Ressamın bile vazgeçemediği ve hemen her hafta bize sunduğu o sevimli ağaç..Hani elinde fırçası boyasıyla o ünlü ressamın..Fırçasını konuşturan iki dokunuşta harika bir manzara çıkaran ressamın. Zarif ve ince ruhlu ressamın..
Eğer bir yerde sedir varsa tüm ağaçlar arasında bakışlar onadır. İlk dikkat çeken odur. İlk göze gelen sedirdir.
Her dem yeşildir.Yazlı kışlı.Baharda da sonbaharda da..Yazın ayrı bir güzel,kışın ayrı bir güzel. Hele lapa lapa yağın karın arkasından bir de kuru ayazda donlu gece geçirilmişse aldığı hali bir görmelisiniz.
Kartpostalların vazgeçilmezidir sedir. Nerede güzel bir tablo görseniz onsuz değildir. Bu bir dağ başı da olur, kimi zaman bir su başı da. Sedir mutlaka vardır orada.
Bakın yeni aşıklar,sevgililer hep onun yanıbaşındadır. Ona dayanarak ona yaslanarak ele ele tutuşarak yan yana,omuzomuza hemen yanıbaşındadır.
Sadece aşıkların mı sevdalıların mı elbette hayır. Neredeyse tüm canlıların. Arıların, karıncaların, minik kuşların uğrak yeridir barınağıdır. Onlar orda buluşur orada ötüşürler. Orada yuvalanır,orada büyür gelişirler.
Hem öyle de bir kanaatkardır ki en olmadık yerde bitiverirler birden. En zayıf toprakta;aç susuz,bakımsız..Hiç ilgiye ihtiyaç duymadan boy atıverir serpiliverirler hemencecik.
En görkemlisi sıralı olanıdır sedirin. Sıralı hem de çift sıralı olanı. Yolun iki tarafına sıra sıra dizili olanı. Sık ve aralıksız olanı. İki taraftan yolu kapatanı. Işığı zorlukla sızdıranı. Gölgesi koyu olanı..
İşte bu iki sıralı sedirli yolda yürümek..Adımlamak..Serin bir ikindi vakti kuş cıvıltıları arasında ilerlemek..Su şırıltısının eşlik ettiği sedirli yolda hülyaya dalmak..
Ya kışın..Lapa lapa kar yağarken,sedirin o yelpaze gibi dalları karı kucaklamışken,beyazla yeşil bütünleşmişken adımlamak. Geleceği düşleyerek,geleceği hayal ederek..
Benim bir numaram sedir tüm ağaçlar içerisinde ve tutkum sedirli yolda yürümek. İster yazın ikindi serinliğinde, ister kışın kar örtüsü altında..Geleceği düşleyerek,geleceği hayal ederek,geçmişi hatırlayarak,geçmişe uzanarak.
Evet sedir ağaçları arasında sedirli yolda yürümek..Uzun upuzun bir yolda. Tüm tutkum,tüm isteğim bu benim. Zihni dinlendirerek,ruhu yücelterek sesiz ve sakin bir günde,uzun bir yürüyüşe çıkmak..

Kemal GÜL
06.10.2013