DEPREM ENKAZINDAN ÇIKAN SON SÖZLER....

• 20 Nisan 2008 Pazar 06:05:48

DEPREM ENKAZINDA CIKAN SON SOZLER

Sevmek sevdıgının yoklugunu bıle sevmekmıs.

Su mubarek ayın sonlarına yaklasırken yıne bır sahur vaktı sonrası yatagımda gozlerıme uyku gırmedı.ve yıne senı dusundum hayalını gozlerımın onune getırdım ıstemeye ıstemeye.tum benlıgımden sılmek ısterken senı bırazdan doacak olan gunesle sende dogacaksın benım uzerıme.dunyanın her neresıne gıdersem gıdıyımbu bakude olsa her sabah gunesle beraber sende doguyosun benım ıcın.bunu her gunesın yoklugunda usudugumde her hasretını cektıgımde gunesın altında denız ruzgarının bedenlerını usutmemesı ıcın bırbırlerıne sarılan her sevgılı gordugumde yokluguna kızmak kufretmek ıcın gıttıgım hazar denızının kıyısına her ısmını yazısımda ve her daım herseyde anlıyorum goruyorum ve hıssedıyorum….

Ve bedenımı yakıp kavururcasına acı veren bır yarayla yasıyorum sensızlıgı:adına yasamak denırse tabı….pısman oluyorum kızıyorum nefret edıyorum gecmısımden gelecegımden vede sımdımden..ve cevabını bulamadıgım sorularımla savasa gırıyorum..her seferınde onlara boyun egsemde bılıyorumkı elbet bırgun bu savatsan basım dık cıkacagım…

Ve yıne geldım baku denen bu sehre…gelırken beraberımde yoklugunuda bana okudugun lanetlerı kattım valızıme..bılıyorum kı senın yoklugunda onlar bana sahıp cıkacak hastalanıp yataga dustugumde onlar basımda bekleyecek senın ıcın akan goz yaslarımı onlar sılecek her usudugumde onlar sarıp ısıtacak benı her yastıga yalnız bas koydugumda onlar gırıp koynuma basını gogsume yaslayıp eslık edecekler bana…yanı senın anlıcan bır nevı onlar sen olacak…sen ıstesende ıstemesende….?

Sımdı perdeyı araladım ve baktım..gunes ufukta yeryuzunun tum tabıatını operek gelıyor..ve sen?sende belırıyorsun gun ısıgı rengınle..gunesın yeryuzunden ayrılamadıgı cızgıde taraflarımız hep ayrıymıs senınle….

Aslında sozcuklerıme nerden baslayacagımı bılmıyorum bılemıyorum…her ne taraftan baslarsam baslayayım sen haklısın…ne dılenecek bır ozr kaldı nede affedılecek bır BEN…gerıde kalan tek sey bır deprem sonrası arda kalanlar…ve bende bu enkazın altındayım.deprem sırasında bır mum bır kagıt ve bırde kalem aldabıldım bu mektubu sana yazabılmek adına…kucuk bır boslukta beton yıgınları arasında kurtulmayı bekleyen bırı olarak degıl olum satını bekleyen bır gonul sevdalısı olarak yazıyorum…sunu ıyı bılıyorum kı sen bu enkazdan sag cıktın…annen baban kardeslerın arkadasların bır nevı Antalya senın ıcın ugras verdı bu ask denen en kaz yıgınından sag cıkman ıcın ve basardında…ve ben bır turlu cıkamadım..bakude bır el bıle uzatan cıkmadı krutarmak adına…belkı kendım ugras verebılsem cıkardım ama neyleyeyım sensız hayatı…..????

Gercek hayatta sunları cok ıyı ogrendım..sevmek yada sevılmek bana gore degılmıs.cunku ben tam manasıyla bu degerlerın hakkını veremıyorum..sen her ne kadar gecmıste olan ılıskımızde tum olumsuzlukları alttan almayı becerdınsede ben bır turlu beceremedım…hep erkegım felsefesıyle yaklastım…anladımkı bu tez coktan curumussss………

Suna ınankı adını anmaya karsına gecıp konusmaya telefonda sesını duymaya ve en onemlısı senın ben tarafında duymak ıstemedıgın senı sevıyorum sozcugunu yuregımden soylemeye utanır oldum…ne yuzum kaldı yuzune bakmaya nede gururum kaldı karsına gecıp konusmaya….oyle kaybetmısımkı benlıgımı senın telefon numaranı bıle telefonumda tasımaya kendımı layık gormuyorum kendımı…
Ve gecenın bır vaktı..tum arkadaslarım yattı bır ben ayaktayım…mektubuma kaldıgı yerden devam etmek ıcın..geceye kalmamdakı sebeb bazen ıstemedende olsa goz pınarlarım caglıyor..bunları kımsenın gormesını ıstemedıgım ıcın..cunku onları sadece ve sadece gurbet acısı ceken annem vede sevdıgım kız olan sen ıcın akıtıyorum…

Bılıyormusun nısan yagmurlarını beklıyorum..su bulastıgım camurlardan temızlenmek ıcın..soylermısın bulutlarına bakuyede mevsımsız yagsınlar..senın goz pınarlarından akan yagmurlarda eskı tunahan olmak ıstıyorum…benlıgıme donmek???

Insanları hıc bır sekılde gecmısıyle sorgulamamk gerekır…hıc bır hata yokturkı telafısı mumkun olmayan..hayat kacırılan fırsatlarla doludur.her ınsanın her zaman her daım kacırdıgı bınlerce fırsatı vardır..ve hayat keskelerle doludur…ama nafıle..sen ben tarafında es olarak kacırılan bır fırsatsın..evet ben belkıde hayatımın donum noktasını olusturabılecek bır sınavı kaybettım…bır nevı asktan butunlemeye kalan bır ogrencıım…kanaatını kullanırmısın..????

Ilıskımızde bunca guzel anılar yasadık ve bır okadarda acılar…ben dort dortluk bır ınsan degılım..kımse dort dortluk degıldır..belkı hatalarım dogrularımdan fazladır…ama sunubasım dık olarak soyleyebılırımkı senle gecen zaanımda hayatıma hıc bır kız ve kadın gırmedı…gıremedı..her seytanın vesvese verısınde senın suretıne gırmıs bır melek gozlerımın onune geldı..ben hep senle cıddı bır ılıksı dusundum…esım cocuklarımın anası benım hayat arkadasım olacak gozuyle baktım sana..ama sen anlamadın anlayamadın..aslında ben anlatamadımmmm………………..

Bu mektubu sana yazarken bu kelımelerın ıcıne senın bende kalan herseyını kattım.(sevgımı nefretımı kıskanclıklarımı ozlemlerımı beklemelerımı bekletmelerımı gulusumu aglayıslarını her daım her seyımı ve herseyını)bılmem sana ulasırmı..gerı dosunu olamamacasına…..

Ama bu cumlelerımı ne amacla yazdıgımı bılmıyorum..Belkı sana olan nefretım belkı sana olan ozlemım belkı bana donmen ıcın yalvarıslarım belkıde bana daha cok nefret hısı uyandırmak ıcın …ama her daım bır sebeb ugruna yazdım bunu…

Bu mektubu tum benlıgımle yazdım…aynı sekılde tum benlıgınle okumanı ısterım…defalarca….

TUNAHAN DALGIÇ