Sabah okula erken gelmiştim. Öğretmenler odasına çantamı bırakıp önlüğümü giydikten sonra ders öncesi sınıfları dolaşmak için nöbet yerim olan ikinci kata çıktım.

Adet olduğu üzere her nöbetçi öğretmenin ders öncesi yapması gereken rutin kontrolleri yapacaktım ki, koridorda dolaşırken koridorun sonunda okul müdürümüzü gördüm. Her zamanki gibi yine erkenciydi. Bilgisayar laboratuvarının kapısının önünde elinde kâğıtla bir şeyler yapmaya çalışıyordu ve yine birine söyleniyordu. Yanına vardım. Kolay gelsin müdür bey, ne yapıyorsunuz dedim? Canı bir hayli sıkılmış olan müdür bey yaptığı işten başını kaldırarak: “ Yahu şu hizmetliye on kere söyledim şu bilgisayar laboratuvarının kapısını yap diye. Bu hizmetlinin yaptığı işleri kontrol etmek için bir hizmetli daha lazım. Her şeyi ben takip etmezsem işler yürümüyor hocam dedi. Kapı bozuk mu müdür bey? Dün, son saat benim dersim vardı burada ve kapıyı ben kapattım, sağlamdı. Yaptığını anlamaya çalışan meraklı gözlerle müdür beye bakarken bir taraftan da vereceği cevabı merakla bekliyordum. Konuşmanın bir yerinde müdür beyin hizmetliden yakındığı sözlerinin arasında duymayı sabırsızlıkla beklediğim bir söz kulağıma ve aklıma çivi gibi çakıldı. Müdür beyin, hizmetliye: Bilgisayar laboratuvarının kapısının anahtar deliğine kâğıt tıka buradan virüs girer bilgisayarları bozar.”dediğini öğrendim. Şaşkınlığımı gizlemeye çalışmanın yolunu arıyordum ki ders zili imdadıma yetişti. Hızlı adımlarla oradan uzaklaşırken eskiden öğretmenim olan bu yirmi yıllık müdüre torunu yaşındaki hizmetlinin bilgisayar kurdu olduğunu, bilgisayar virüsünün kapının anahtar deliğinden giremeyeceğini, bundan dolayı hizmetlinin emre itaatsizlik ettiğini söyleyemedim.