bir çocuğu düşünün hayattan bihaber ve onun korkularını düşünün kendini sizlere paralarcasına bir şeyler söylemeye çalışması ve sizler koşar adım yürürken kaldırımlarda o ise emekliyerek sizi yakalaması gibi ya da siz sevginizi gizlerken o küçücük yüreğiyle ben burdayım demesi hıçkırıklarında yada umursamaz halinde bile utangaçlığını gizleyebilmesi ya hu çocuk olmak değil maksat çocuk gibi dünyayı insanı kısacası beşeriyeti sevmek barışmak herkesle her şey onun olmasa da bunu kabullenip yaşayabilmek kısacası hayatı herkesle yalansız riyasız menfaatten uzakta dosdoğru yaşamak çocuk olmak için...

bazen mizah dediğimiz olay gerçeklerle nasıl umarsız bir şekilde dalga geçtiğimiz yada karanlık üslubumuzla yükseklere değdirilen başımız olsa gerek ya da duyduk duymadık demeyip sonrada bahaneler sürdüğümüz yaşamlarımızdır hangimiz ağlamak için güleriz ki...