Falih Rıfkı Atay / Çankaya Buysa

• 14 Ekim 2013 Pazartesi 01:58:25

Fazla olmayan yazılarımı okuyanlar, Mustafa Kemal, laiklik, cumhuriyet ve cumhuriyet tarihi karşıtı fikirlerimi bir nebze bilirler. Bu yazımda bazı kesimlerin nutukla beraber elinden düşürmediği Falih rıfkı’nın Çankaya eserine bazı eleştirler getireceğim. Kendili dilinden kendi eserine eleştirler de denebilir bu negatiflerin özüne.
Öncelikle şunu söylemeliyim, ben de ilk okumaya başladığımda birşeyler öğrenirim hevesiyle doluydum. Şüphesiz öğrendiklerim de oldu ve fakat kitabın okuyucuyla dalga geçer çelişkileri beni kitabı bitirmeden kitapla ilgili birşeyler karalamaya itti.
Kitabı okumayanlar için, kitapta yer alan şahıs gruplarını özetleyeyim.
1-İttihatçilar, Enverciler, bunlara büyük düşünür, büyük rütbelerin küçük adamları da diyebiliriz.
3- Hürriyet ve İtilafçı denenler ki bunlar: Enver karşıtları, mütedeyyin mandacılar (Halide Edip gibi), ılımlı İngilizciler, Kürtçüler ("Ziya Gökalp" gibi) , Damat Ferit ve onun zamanının Harbiye Paşaları (Salih Paşa gibi) çeşitli sınıflara ayrılabilir. Ayıra ayıra bitmez gerçi ama!
3-Mustafa Kemal
4-Kendini Mustafa Kemal’e basamak ederek görevlerini kısıtlı hünerleriyle şerefle yerine getirenler ve
5-Saftirikler-orta kafalar ("Fevzi Çakmak" gibi), kara kafalar, ruh hastaları, namuslu ama namusuyla nereye kadar gidileceğini bilmeyenler ve en önemlisi de;
6-Ne olduğu çözülemeyenler gibi ki üsttekilerin hepsi bu kategori de ne tuhaftır yer bulabilir. Karabekir Paşa’ilgili söyledikleri böyle bir gazeteci ve yazardan hayretle okuduklarımın başlıcalarıdır. Siz sınıflandırma tercihini okuduktan sonra daha düsturlu yaparsınız. Paşa’nın kitaptaki tarifi hemen hemen şöyle:
"Karabekir karakterli, ahlaklı, yurtsever fakat kültürsüz ve kafaca "pek orta" bir adamdı. Mustafa Kemal’in uzak görüşlü politikacılığı ve hele Batı medeniyetçiliği yolundaki devrim anlayışı ile hiçbir alakası yoktu. Askerlikleri arasındaki "sanat ıraklığı!" da su götürmez. Birinci dünya Savaşı sırasında ve sonrasında Mustafa Kemal’in gölgesinde kalmış ama bolşevikler rusya’ da Çarlığı yıkınca, güzel şansına Erzincan, Erzurum ve Kars’ı almak fırsatı ona düşmüş, böylece tanınmış bir de üstüne general olmuş!
Kendine olduğundan pek çok üstünde değer veren ruh hastalarındandı! " Kendini beğenmiş, her eşyasını müzelik gören biriydi!"
Karabekir, Fevzi Paşa ve İnönü yü, Anadolu!ya gitmeye teşvik eden insan olduğu kitapta vurgulan Karabekir üstelik!
Falih Rıfkı bir yerde Damat Ferit ve Vahdettin hakkında şüphesiz hain değilllerdi, vatanseverlerdi derken bir iki sayfa sonra, kendilerini İngiliz uşağı, istilacı hayranı, bağımsızlık düşmanı olarak niteliyor. Saysam bitmez. İzzet Paşa güya neredeyse Mustafa Kemal’in ahbabı iken bir başka yerde güvenilmez bir Osmanlı oluyor.
Mustafa Kemal’in kötü huyları kitabın heryerinde, ama abide hünerler olarak. O hedefine varana kadar herkesi ustalıkla ölçmüş, biçmiş, ustaca oynamış, mükemmel derecede gerçekçi, ince ayar bir lider. Onun dışında bir iyi adam bulamazsınız kitapta!
21. yüzyıl kendini bilmez bir kalemi olarak rahatça söyleyebilirm ki; yazar açnkaya2 nın o yağlı, ilmikli, pahalı koridorlarında şuurunu yitirmiştir. Yazık, kimlere güvenmişiz.

Scatter





-