İnsanların birbirlerine güvenlerini kaybetmesi ne kadar kötü bir durumdu.Bütün bu düşünceler içinde eve yaklaştı bahçe kapısına vardığında evin kapısının aralık olduğunu fark etti.
kapıdan sızan ışıkla bahçe biraz aydınlanmış karanlığı hafif dağıtmış gibiydi.
Şüpheci gözlerle etrafa baktı neler olduğunu anlamaya çalıştı.Osırada uğultu gibi bir ses duydu ses bahçedeki çardaktan geliyordu ,o tarafa yöneldi.
Bir an gözlerine inanamadı ağlayan kızıydı yanına gitti. Kızımm! neden ağlıyorsun? Ne oldu diye ? Sordu. Küçük kız uykudan uyanmış babasını yanında göremeyince korkmuştu ,çünkü küçük kız ne zaman korksa babası sesine gelir onu öper kucaklardı korkusundan eser kalmaz tekrar uyurdu. Küçük kız hıçkırıklar arasında anlattı. Rüyasında yine korkmuştu ama babası olmayınca yatağından çıkmış babasını aramış bulamayıncada bahçeye çıkıp onu beklemeye başlamıştı.Kızını kucaklayan adam, Geldim bak korkma artık dedi ağlamaklı olan kız gülümsemiş korkusunu çoktan unutmuştu.Adam kızInıda alıp evine girer ama aklı hala gençlerin kavgasına takılmıştır düşünür neden bütün bunlar acaba.
Kızını yatırır yatak odasına döner karısı uykuda, hiç birşeyden habersiz uyuyordu .Adam başını hafif sallayıp pijamalarını giyer yatağa uzanır.
Bütün hayatı çocukları olan adam hergün çocuklarını öper koklar onlar olmadan kahvaltı sofrasına oturmazdı.Karısı onun için sadece arkadaşıdır çoğu zaman konuşmazlardı bile ortak olan tek yönleri çocuklarıydı.Her defasında karısıyla konuşmaya çalışsada başaramaz hayal kırıklığına uğrardı.Konuşamadıkları içinde sorunları büyürdü bu yüzdende birbirlerinden uzaklaşmışlardı ikisinin de dünyaları ayrılmış aynı evi kullanan ev arkadaşı gibi olmuşlardı.
Adam tekrar düşündü nasılda çaresiz biri olmuştu konuşmayı başaramayan kimseye derdini anlatamayan biri haline gelmişti.Birgün karar vermiş ne olursa olsun konuşup hal çaresine bakacaktı böyle olmazdı yürümezdi böyle tek başına .
Karısına
Konuşmamız lazım dedi!
Karar vermeliyiz artık yolumuza nasıl devam edeceğiz.
Ya beraber yürüyeceğiz yada yollarımızı ayıracağız dedi
İnsanlar konuşamadıkları için değilmiydi sorunlarını çözememeleri?Bütün sorunlarını konuşup hallede bilirlerdi böyle olmalıydı kopuk bir hayatın ne ona ne eşine nede çocuklarına hiç bir faydası olmayacaktı.Sonramı?
Düşündüğü gibi oldu konuştular evet yola beraber devam edeceklerdi ama ayrı hayatlar olarak herkesin hayatı kendine ait tek sorumlulukları çocukları olacaktı.Halbuki umut etmişti eskiye dönebilirler yeniden mutlu olabilirlerdi neyse yinede bir karara varmışlardı en azından konuşmayı başarmışlardı.
Yıllar böyle geçiyor yegane hayatı çocukları olan adamın artık yüreğinde yeniden çiçekler açmaya başlamış yeniden sevmenin tadına varmıştı,evet seviyordu yasakdı sevgisi ama mutluydu biraz olsun huzuru vardı. Belki çoğu insana göre yanlıştı ama olsun mutlu olmak yeniden sevmek elbette onunda hakkıydı.Adamın aklına yıllar önce tanık olduğu o gençlerin kavgası gelmişti gençlerden biri bir kızı seviyormuş kızsa gencin arkadaşını seviyormş bu yüzden birbirlerine girmiş kalplerini kırmışlardı.Eğer ogün konuşa bilselerdi belkide kavga etmeden sorunlarını çözebilirlerdi kızı biraz araştırmış olsalardı aslında kızın nişanlı olduğunu öğrenebilirlerdi.
Gençlik işde kanları kaynıyor konuşmayı akıl edemiyorlardı.Sonra düşündü kendini sevdiği kadını yasak olan aşkını düşündü gülümsedi evet belki yanlış ama yanlışda olsa doğruda olsa onun hayatıydı ve mutluydu önemli olanda buydu.
İnsanlar konuşmayı öğrenip birbirlerini dinledikleri gün her şey daha güzel olacak sanıyorum ve biz bunu başarabiliriz,biliyorum ve umudum var. Adamın sevdasına gelince düşününce hak veriyorum ona, sevmek kötü birşey değilki keşke herkes çıkarsız sevebilse,beklentileri sadece sevgi olsa herşeye rağmen sevebilseler ne güzel olurdu...

RAĞMEN OLAN SEVGİYLE HERŞEYE RAĞMEN SEVEBİLSEK KEŞKE....


son eylül





.