......................................KUMSALDAKİ- AYAK İZLERİ.......................

• 10 Ekim 2013 Perşembe 11:26:58

.

Yatagında yavaşça döndü.boynundan süzülen damlacıklar geçen sıcak geceyi hatırlatıyordu.yavaşça kedileri imrendirecek bir esnemeyle gerindi..

yatak ona ne kadar rahat gelmişti.kalkmak güne başlamak hiç içinden gelmiyordu.yavaşça dogruldu.ayaklarına bakıyordu..kırmızı ojeli beyaz ayaklarına.

yorgunlukları geçti galiba dedi.sızlamıyorlar.uzun parmaklı elleri ile onları kavradı hafif hafif masaj yapmaya başladı..gene yorucu bir gün olacaktı.

uzun sarı saçlarını topladı elleri ile .fırladı ve bir toka aranmaya başladı.işe geç kalmak üzereydi.geceligini çıkarıp yataga attı..

hızla formasını geçirdi sırtına.sandaletlerini minik kırmızı ojeli ayaklarına taktı.ve herkes kaderini yaşıyor dedi..

lobiye indiginde ortalık sakindi.yavaşça personel bölümüne girdi.bir kahve ona yetecekti.kahvaltı niyetine.bahçeye çıkıp,açık kapıdan bülbülleri

dinlemeye koyuldu..denizin sahili döven sesi ,martıların çıglıkları...sabahın seher yeli..ve mine...

saman sarısı saçlı,mai,yeşil karışımlı gözleri ve her an aglayacakmış gibi duran pembe dudakları.titrek ,ürkek,ve mahsun..kendini attıgı bu diyarlarda.

kimseye haber vermemişti.kimseler bilemezdi nerelerde oldugunu.hele babası duysa..çıldırırdı herhalde bir otelde garsonluk yaptıgını.

kaçmak istemişti.yanlız kalmak,düşünmek,soluk almak ,yaşamak adına.annesini kaybedeli yıllar olmuştu..kardeşi ve kendi adına kararlar almalı idi. o minicik

omuzlarının kaldırabilecegi bir yükmüydü bu.bunun farkında bile degildi.masallarda ve filimlerde izledigi olayları hayat onlara layık görmüşse...bu hayat,

onlardan utanmalı ve özür dilemeliydi...

omzuna dokunan bir el ile kendine geldi,daldıgı düşüncelerden..cem di gelen.ona ilk geldigi andan itibaren yardım eden ahçı yardımcısı cem..

hadi dedi kahvaltı salonu dolmak üzere iş başı...gülümseyerek.cem güldügünde güller açıyordu çehresinde..aydınlık bir yüzü.ışıl ışıl bir ışıgı vardı.

insana huzur veriyordu varlıgı vede güven..kardeşi geldi aklına .iki damla yaş yuvarlanıverdi pembiş dudaklarının kıvrımlarında soluklanıp,düştü formasının üzerine

işte bir gün daha batmakta idi kızıl bir güneşle.mai bir deniz.. kumsal günün yorgunlugunu atmaktaydı.ve geleli 10 ay olmuştu...gazetedeki arama ilanlarını görmüş..

babasının dön diyen gazete mektuplarını okumuş...ama dönmemişti..kazanmalıydı..kardeşi için dayanmalıydı..onu kurtarmalıydı.o evden..o kadından...

egitimini bırakmıştı.ne vardı bir doktor eksik olsundu..o işinden memnundu..kazanıyordu..hedefi vardı..ve huzurluydu..

cem ile geçen zamanda çok iyi dost olmuşlardı..cem kardeşine ulaşmış adresini vermişti.arada telefonla konuşmaktaydılar.bu yeterli olmuyordu ama .

hedefleri için dayanmaları gerekiyordu...

arada dayanamadıgı anlar da kendini sahile atıyordu.yürüyor ,yürüyor....ve ayak izlerinden geri dönüyordu.....alışkanlık yapmıştı bu...

bu izler ona yapması gerekenleri ,izlemesi gerekenleri beynine kazıyordu.

birgün ,dayanamadıgı bir gün ayakları denize yöneldi...gitti,gitti,gitti......artık o ufacık omuzları taşımıyordu yükünü...birden kaybolmak istedi ..dönmemecesine..

omuzlarını hafifleten , tuzlu ,iyot kokulu,ılık deniz suyunda...

uzaklardan biri adını sesleniyordu ve aglıyordu..içli içli..mine mine beni bırakamazsın,gidemezsin diyordu...sarsılan bedenini hissetti bir an..agır bir yük vardı gögsünde.

çılgınca bastırılan...midesinin bulandıgını hissetti..ve dudaklarında bir dudak tanıdık bir sıcaklık..hava veriyordu kendisine...

tanrım dedi bu suni solunum....birden kusmaya başladı....sanki içindeki yılların acılarını atıyordu bedeninden..bir daha geri almamacasına...

ıslaklıgını hissetti.ılık yaz akşamında titriyordu...onu saran kollar yeterli degildi..üşüyordu....çiy taneleri gibi göz yaşları akıyordu gözlerinden..ölümle tanışmıştı..

ama sevmemişti onu...soguktu.karanlıktı.sessizce sokuldu cem e ...kurtarıcısıydı...onu görmüş ,hissetmiş,takip edip ona can bagışlamıştı..

yavaşça cem e döndü mine burnuna bir öpücük kondurdu..biliyormusun cem dedi bu gün tam 20 yıl oldu...senin kollarında dogdugum..

sanki dedi 20 yıl önceki akşam gibi degilmi...kızıl bir güneş....ılık bir akşam üstü...cem yavaşça egilip karısını omuzlarından öptü....ve ona sıkıca sarıldı

mutluydular..daldıkları bu güzel anılarla dolu akşam üzerinden, kendilerine seslenen kızları DENİZin sesi ile sıyrıldılar..

’’annecim,babacığım’’ dayım yemek hazır diyor.otele yeni grup gelmiş sizi çağırıyor...
..........................................EMA

çok hızlı kurgulayıp yazdığımdan hatalar için affola.:)