Yağmur Arkadaşı

• 10 Ekim 2013 Perşembe 00:48:54

Üzerindeki gömlek emanet gibi duruyordu.Kolları fazla uzun,bol ve neredeyse dizlerine kadar geliyordu boyu.Yağmur da şiddetini iyiden iyiye arttırıyordu.Bu yüzden mutluydu gömlek büyük olsa bile...Sonuçta beş dakika öncesine kadar sırılsıklam bir halde sokaktaydı.Sekiz yada yedi yaşlarında sarı saçlı,beyaz tenli bir oğlan çocuğuydu.Fakat yağmur yağmamış olsaydı teninin beyaz olduğunu anlamam epey zamanımı alabilirdi.Belkide gençliğimde pek de iyi biri olmadığım için onu nimet olarak görüyordum...Evet bir nimet affedilmek,bağışlanmak için.Konuşkan biri olduğu da söylenemez hem...Soru sorulduğunda cevaplıyor fakat konu açmakta zorlanıyordu.Sesi biraz ürkek biraz da telaşlıydı çocuk nedenini bilmediğim bir biçimde.Fakat şu an tek istediğim minik başını omzuma yaslaması ve sıcak huzur dolu bir uyku çekmesi yağmur arkadaşımın...