KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ÇİRKİN III.
ÇİRKİN III.
Adımları Kezî’ yi kasabaya yaklaştırdıkça sesler de yükseldikçe, yükseliyordu.
Kasaba, halkının güne bakan dedikleri, gelirini ayçiçeği ekiminden edindikleri uzunca ve üç tarafı sahil, ortası yüksek, yaz-kış rüzgârlarıyla boğuşan çatık kaşlı insanlarla dolu bir yerdi. Çok eskilerden kalma değirmenler, deniz suyunu alıp, çevirir tatlı suya döndürdü. Kasabanın insanları da bu suyla güne bakanlarını sular, büyütür, satar, geçinirlerdi.
Ama bir gün olsun şükretmeyi bilmezlerdi. Ettikleri tek şükür... Bıktık bu hayattan . Olurdu.
Oysa Kezî ve ninesi, o güne kadar hayata hep gülümsemişlerdi.
Hayat neydi ki? Küçük bir güne bakan çiçeğinin üstüne konmuş renkli bir kelebek.
Cebindeki çıkardı.
Açmadan önce bir kez okşadı.
-Hatırladın mı nine, hep derdin ki, bir şey isterken içinden söyle.
Gözlerinden akan iki damla yaş mendilini ıslattı. Mendili açtı. Az önce ölmüş sandığı kelebeğin tozu avucundaydı.
...Ya kendisi: Ona hoşça kal der gibi uçup gitti...
Mendilin içinde sadece ninesinin mezarından aldığı bir avuç toprak kaldı. Tüylerinin ürperdiğini hissetti Kezî. Eğer elinde kelebeğin tozu varsa, bu uçan neydi ki?
Koşarak evine varmak istedi.
Ki,
kasabanın girişi kendisini bekleyen suratlarına bakılamaz derece hasta insanlarla doluydu.
-Kezîî
-Kezî affet bizi
-bizi affedebilecek misin?
-lânet üstümüze geldi Kezî
-bunda tek kurtuluş sendeymiş, yardım et bize.
Fırıncı öne çıktı.
-Kızım, sana istediğin kadar un. Kuruş da istemem, yok istemem Allah’ıma istemem. Bu kadar insanın önünde söz veriyorum Kezî. İstersen uşağın ben olayım, yeter ki bize yardım et.
Tarlalardaki bütün güne bakanlar Kezî’nin önünde eğildi.
Yıllar yılı kasabanın üstüne esen rüzgâr, ilk defa geriye esmeye başladı.
Bütün halk tek bir ağızdan yalvarıp, onun adını anmaya başladılar. Kezîîî...
-Affet bizi.
öyküsatıcısı/Davidoff Ekim.2013
(devam edecek)
YORUMLAR
Gerçek bir hikâyeden masala doğru akmış olması son bölümde teknik bir hata olarak göze çarptı affınıza sığınarak belirtmeliyim. Ya da masaldı ben öykü olarak ele aldım. Genel olarak oldukça başarılı ve etkili bulduğumu ifade etmeliyim yazınızı. İz bıraktı denen türden bir yazı dizisiydi.
Teşekkürlerim, tebriklerimle...
ne beklerken
ne bulduk
ve beklemeden sonunu
okuyacağım için çok mutlu oldum
son bölümde de devam
eder inşallah mutluluğum...
tebrik ve saygılarımla
hikaye kulvar değiştirdi
bakalım atılan düğümlerin sahibi
düğümleri nasıl çözecek
merakla beklerken
yinelemiş gibi olmayayım
ama
mühim olan anlatılan kadar
anlatımın tadı
tebriklerimle
Eden bulur dünyasını ne güzel anlatıyor öykü.
Tebrikler Davidoff, çok sevgimle...
Hikaye,
değişik bir boyut kazandı.
Her bir cümlesini ilgi ile okudum.
Hayal ettim, yaşadım...
Akıl ile duyguları savaşı oluyor sanki içimde bir yerlerde...
Bazı şeylere aklım ermiyor...
İsyan bayrağı çekiyor...
Bazı yerlerde, gönlüm alıyor sazı ele,
inanılmaz bir ziyafet çekiyor beynime...
Merakta bıraktı hikaye bizi...
Nedir bu kasabanın üzerine çöken lanet...
Nedir günebakanları Kezi'ye sajde ettiren güç?
Bir de,
değirmenler var tabi ki...
Yel değirmenleri...
Nasıl çeviriyorlar tuzlu suyu tatlıya?
Çok çok soru var...
En iyisi,
gelecek bölümü bekleyelim biz sabırla.
Bir de,
çok kısa oluyor be sayın yazarım...
Tadına doyamadan bitiveriyor satırlar...
Az daha uzun yazamaz mısınız?
