KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 870 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
YASTIK
YASTIK
İnsan yastığına ne kadar değer verir? Ne kadar benimser onu, kendinden görür? Bir düşünün; her gece başınızı ona yaslayıp uyuyorsunuz. Bitmesin istediğiniz rüyaları onunla görüyor kâbuslardan da yine o yanınızdayken kaçıyorsunuz. Bu kadar basit bir şey mi yastık? Yani sadece içi pamuk dolu ağzı dili olmayan cansız bir varlık gibi mi bakmak gerek ona? Hayır. Birde işin diğer tarafından bakalım. Mutsuz olduğumuz gecelerde ona sarılarak ağlıyoruz. Gözyaşlarımız onun üzerine akıyor ve o ıslanmaktan hiçbir zaman yakınmıyor. Bizi anlamadığını düşünsek de dertlerimizi dinliyor belki kendi kendine çözüm yolları arıyor. Sabahı iple çektiğimiz o heyecan dolu gecelerde de yine yanımızda yastığımız kalıyor. Kâh yar diye sarılıp yatıyoruz kâh sıcacık bir dost kucağı gibi yumuşaklığına sığınıyoruz. Aslında ne çok önemi var bizim için değil mi? Oysa altı üstü sadece bir yastık. İçi pamuk dolu cansız bir varlık.
Mesela 10 senedir benimle birlikte olan bir yastığım var. Adı Fıstık. Çevremdekiler ne kadar gülünç bulsa da ben hala ona sarılmadan uyuyamıyorum. Küçücük sevinçlerimi, içimi parçalayan üzüntülerimi, kimseyle paylaşamadığım bütün sırlarımı ona anlatıyorum ben. Hayatımda büyük bir yeri var ve bir gün ondan ayrılmak zorunda kalırsam o boşluğu dolduracak kimsem olmayacakmış gibi düşünüp korkuyorum. Kimi zaman onun da benimle olmaktan mutluluk duyduğunu hissediyorum ya da öyle hissetmek hoşuma gidiyor. Adını siz koyun. Her ne olursa olsun insanoğlu kendini çıkarsızca dinleyecek can yoldaşı arıyor. İşin özeti bu olsa gerek.
Demem o ki, hayatınızdaki eşyalara sığ bakışlarla bakmayın. Onun da hissedebileceğini hayal edin. Kendine ait bir dünyası olduğunu, umutlarının sönebileceğini düşünün. Hayal dediğin zor değil ki. Elbet sizinde değer verdiğiniz bir şeyler vardır. Bundan böyle ona her zamankinden daha hassas davranın. İncinmesine izin vermeyin. Çünkü en basit şeylere bile değer vermezsek kendimize verdiğimiz değerin hiçbir önemi kalmaz.
Ben Merve, en iyi sırdaşım Fıstık. Altı üstü sadece bir yastık. İçi pamuk dolu cansız bir varlık… :) :)
Merve ÇAVUŞ
YORUMLAR
Bir kere yine aktarmıştım galiba: Çocukluğumun bir döneminde, eşyaların üzerinde zıplarmışım. Tehlikeli bir oyun tarzı ve kendime zarar vermem de olası olunca, annem eşyaların canlı varlıklar olduklarını, üzerlerinde zıplamaya devam etmem halinde canlarının yanabileceğini söylemiş bana. Hala hatırımdadır bu benim. O yüzden hiçbir nesneye gerektiğinden fazla sert davranamam. Sıradan şeyler değillerdir eşyalar. Yaşamı bölüşürüz onlarla, onlar bunu farketmeden. Ama biz biliriz varlıklarını. Tebrikle.
Bu yazıyı okuduktan sonra aklıma gelen ilk şey eli yüzü düzgün helal süt emmiş bir yastık bulmak :)
