Sonra bencil olmayı öğretir hayat

• 5 Ekim 2013 Cumartesi 14:17:26

     Sonra, bencil olmayı öğretir hayat. Ön yargıların arasında savurursun adımlarını. El âlem onu der, bunu der, şunu der. Bırak aksın çamur, onlar her zaman bir şeyler der. Yitirdiklerinin ardından, elinde avucunda yine bir “ben” kalır. O “ben” yaralı, gözleri karalı… Kimin umrunda ki? Onlar senden alacaklarına, çalacaklarına bakarlar. Yitikmişsin, yaralıymışsın hiç fark etmez. Akbabalar, iliklerine bile göz dikerler. Kabuğuna çekilip temkinli nefes alışlar, tutumlu davranışlar sergilersin. Kaybettiklerini bir kenara atıp, yüreğinin kuyruk acısıyla benliğini düşünmeye başlarsın. Duyarsın ünlemli cümleleri, görürsün sırtını dönüp gidenleri. “Bencil! “ deyip sırtını çeviren, ardına bakmadan giden herkese tebessüm etmeye başlarsın. Kalmalarından daha iyidir gidişleri bilirsin…   
  İlk önce başkasını, sonra kendini düşündüğün delikanlı günlerin deli olup kanını akıtmıştır dünlere. Önce kendini düşünürsün. Utanma, bu bir hastalık değil. Onların bencilliği bencil etti seni. Yetmedi aldıkları. Yetmedi çaldıkları…

Selim Akgün