BEN SOKAK KEDİSİYİM

• 3 Ekim 2013 Perşembe 11:11:23

Ben bir sokak kedisiyim. Yıkılmış bir binanın molozlarında açmışım gözlerimi, ben ve dört kardeşim vardı, annemi bir araba ezdi, bir kardeşim açlıktan, bir diğeri hoyrat çocukların köpeğe parçalatması sonucu öldüler...
Şu kocaman dünyada, küçücük bir yer kaplıyorum. Öyle özel bir ırkada sahip değilim. Hani petshoplar’da gördüğünüz, sevdiğiniz, “aa ne de şirin” dediğiniz vitrinlerdeki kedilerden hiç olamadım.
Ben bir sokak kedisiyim.
Pisim, sevilmeyi hiç bilmiyorum…
Denemedim değil sevilmeyi.
Ama her defasında ya bir tekme yedim, ya da canımı acıttılar.
Çünkü ben pisim, sokak kedisiyim.
Sadece bir kediyim.
Orhan Velinin dediği gibi,
Uyuşamayız, yollarımız ayrı

Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi.

Senin yiyeceğin kalaylı kapta

Benimki aslan ağzında.

Sen aşk rüyası görürsün, ben kemik

Ama, seninki de kolay değil kardeşim

Kolay değil hani

Böyle kuyruk sallamak tanrının günü...


Bir sokak kedisinin günü nasıl geçer bilirmisiniz ? Sizin marketleriniz var, bizim ise çöp bidonları, o da sıkı sıkıya kapalı ise o gün yine açız, tek isteğimiz bir kap su bir kap yemek ve birde sevgi dolu bir kucak….
Şehirleriniz olabildiğince büyük ama nedense bir tek bizler sığamıyoruz küçücük bedenlerimizle….
Arabalarınız da çoğaldı. Aslında soğuk gecelerde içimiz titreyerek sığındığımız motorlar bizim katilimiz oluyor…
Tırmanacak ağaçlarımız da yok artık, dallarında uyuyacağımız…
Caddeden caddeye geçerken pek çoğumuz eziliyoruz. Sokak köpekleri de çok artık şehirlerinizde. Hele birde haylaz çocukların bizleri annelerimizden koparıp canları sıkıldığında bir kenara bıraktıkları
Eğer bir arabanın altında kalmadan çöpe ulaşabilirsek, o çöpün içinde debeleniriz. Sizin ev yemeği artıklarınızdır bizim yemeğimiz. Ama onu bazen öyle iç içe çöpler içine koyarsınız ki balık kılçığınızı, tavuk kemiğini yemek için mesela deterjan da yeriz. Yani sizin çöpleriniz bizim yiyeceğimizdir şehirlerinizde. Daha geçen gün kırık camlar yüzünden patilerim kesildi günlerce yürüyemedim…..
Ama siz bizlerle yaşadığınızı bilmeden, yemek artıklarınızı bile bizden esirgeyerek, Siz insanoğulları kendiniz gibi biz sokak kedilerini, sokak köpeklerini de doymaz sanırsınız…
Kışın soğuğunu anlatmayacağım size. Nerede uyuduğumuzu tahmin bile edemezsiniz, Size sizinle yaşamak için verdiğimiz çabayı anlatacağım, gördüğümüz her insanın ardından nasıl çaresizce koşup bir tekmede uzaklaştırıldığımızı, sizin kedileriniz camın önünde sıcacık evlerin keyfini çıkarırken bizlerin acımasız ayazın canımızı nasıl yaktığını, ısınmak için nasıl birbirimize yanaştığımızı çoğumuzun da açlık ve soğuktan nasıl öldüklerini anlatacağım…
Yazın sıcağında nasıl susuz kaldığımızı anlatmayacağım size.
Hep aradığımız sevgiyi bazen küçücük bir çocuğun başımızı okşaması ile duyarız bazen.
Hala daha yüreği sevgi dolu hayvan severlerin sokak kaldırımlarına koydukları mamalar da var bu şehirde, fakat onlara da deli gözüyle bakarsınız….
Kısacası sokak kedileriyiz biz.
Üzerimizden polemik, üzerimizden dernekçilik yapmak yerine evlerinizin yemek artıklarını ayrı poşetleyip çöp konteynırlarınıza değil aşağıya bırakmanızı, dernekleşen haklarımızı savunan iyi insanlardan lokanta ve otellerin yemek artıklarını yine çöplerde bizlerin ulaşabileceği bir poşetleme istiyoruz hepsi bu…

Biraz sevgi, biraz yemek artığı istiyoruz ve sokakta yaşıyoruz…
Çok şey mi istiyoruz sizden?

Nevin KORKMAZ 03/10/2013