hayrettin taylan





Sana gelen tüm yollar kapsam /dışı
-Ulaşmak istediğim ömrümsün, kitlediğin dünyadan çıkamıyorum.
Eski bir hikayenin içinde binlerce hikayeye konu edilen dünyamın son halisin.Eski bir yarayı kapatıp yeni binlerce dünya çizen ,sevdiren, algılatan , güzelliklerle çağlatan özel bir ruhun frekansısın.
-Beni çekiyor benliğin.

Ruhani d’okunuşun temel taşlarında dökülüyor hasretin.Sana alıştığım hayatın son bahar indiriminde, kendimle uyumlu bakışlar aldım.
Taksitleri uzatan yeni bir halin ürünüyle özlem şıklığı daha çok arttı.

L’ayık olamadığım gerçek öykünün sınırlarında sana döndüm, sana bilendim, sana aktım, sana yazıldım.Yazılmamış demlerin derin sızılarına sözsüz gözlerin anlatamadıklarını yazdım.

Seninle geçen zamanın geçmiş kiplerinin kirpisi oldum ki yalanlarımın yılanına sarılayım.
-Yalan dünyanın sensiz her şeyi yalan. Yollanmış bir sensizliğe çarem yetmiyor.
Bebek misallerinde sevdiğim meleksi dünyanın kocaman adamı, şimdi nemli gözlerle urağan hüzünlerin içine doyum oluyor, duyuyor musun cançiçeğim.

-Seni anlatan cümlelerin yükleminde sustum.İç içe birleşik cümlelerin özünde söylenecek sözlerim bitti.Aramız uzak diye ara sözlere sığındım, öğesi açıklanmış her cümlede direndim sensizliğe.
-Dil, anlaşılmanın, anlatılmanın, aklanmanın merkezidir.Dilsiz, bensiz, aşksız, dertsiz kalamazsınız.

ßir çizgi çektim nefsime,nefessiz kalışımı özetleyen amansızlığın sözlerinde sustum.
-Kalın çizilmiş kaderin çizgisi . Tek incelik, senin inceliğindi.

Kendini öğrenmiş, sensizliği öğrenmemiş çalışkan ;ama sevdandan eriyen hallerin çekiminde kalmış zavallı bir hayatın alıntı öğrenilmişlik öğrencisiydim.


Tekrarını izlediğim dizimin dibindeki dizindi hayale sığmayan.Ezberinden sıkılmadığım sesinde okundu duruşum.
Birlikte oluşumuzun kitap özetlerinde, okunuyor veballer. Vebası artmış geçmişin özünden sıyrıldım.
Hakikatin aynasında taranan mutlak gerçeğin seyrinde sana döndüm, sana seslendim.
-Aciz bir kul, acunlarını ne kadar yakar ki?

İrtifamın irfanında , fanları açık uyanışlarla yürüdüm, mağrur zavallılar arasında.
-Her insan, eski medeniyetlerin aslında bir izidir.Her insan, aslında bir medeniyetin özünden kalmış genler toplamıdır.
-Ben Sümerliyim.İlk yazıyı bulmuş yazgının çivi yazıcısıyım.

-İlkellik bitti.İlklerinin çağı yeni bir çağı kapatıp bizli çağa huzur yaptı.

”Belki bir gün lazım olur diye; kıyıya köşeye biraz mutluluk saklamalıydık…”
İlhan Berk...
-Birazı artıran huzurun son sözünden sonra, çoğul sevgilerine alışmalıydık.Seni ruhsuz yapan girdabın bağını kesmek lazımdı.
-Sözlerimizin dokunuşu kadar yakın olmalıyız, böylece iyileşirdik beraber.Ruhsuz kalmış halin beni hüznün uçurumlarına götürüyor.Sen benimle dünyanın en güzel sırrısın.Artık açık denizler gibi berrak sularınla söz söz , aşk aşk, sen sen , sevda sevda yanı başımda olmalısın cançiçeğim…