Hayal Bağı

• 2 Ekim 2013 Çarşamba 17:41:55

15 Mart 1998

Sevgili günlük. Bu günlerde hep aynı şeyi düşünüyorum. Babamı... Annemi seviyorum fakat babamla görüşmeme izin vermiyor. Neden diyorum daha çok küçüksün diyor. Nerem küçük ki? Göğüslerim bile belirginleşmeye başlıyor. Annesinin küçük kızı, genç bir kız olma yoluna adım atıyor. Babamı istiyorum. Kim olduğunu bilmek, en çokta onunla görüşmek istiyorum. Bu zor dönemlerimde ona ihtiyacım var. Büyüyorum. Ama babasız büyüyorum. Babamın anlatacağı masalları dinleyerek uyumak istediğim çocukluk günlerim bitiyor. Darılma ama sana değil de babama demek isterdim bunu günlük. İyi geceler...

18 Mart 1998

Günlük, kararım kesin. Babamın kim olduğunu öğreneceğim. Dün gece kahverengi ayıma sarılıp yatarken aklımda hep babam vardı. Babama sarılır gibi sarıldım oyuncak ayıma. Babamı bir oyuncağa sığdırmak o kadar acı ki... Onu çok özlüyorum günlük, çok. Hiç görmediğin birine olan özlem kadar büyük bir özlem yokmuş, baba özlemi bu küçücük yüreğime sığmıyor, taşıyor. Annemin bu konuda daha da çok üstüne gideceğim. Üstüne git diyor çünkü özlemim. Görüşürüz günlük.

22 Mart 1998

Merhaba günlük. Annemi ikna etme çabalarım hâlâ sürüyor. Dudaklarımı büküyorum, hatta ağlıyorum bile. Bazen yoruluyor, pes edecek gibi oluyor. Ne duymak istesem söyleyecek gibi. Biraz daha inatlaşırsam olacak sanki. Şımarıyorum belki de ama son günlerde babamı (yüzü bulanık ve karartılı da olsa) rüyamda görüyorum. Umarım bu gece de görürüm, iyi geceler günlük.

27 Mart 1998

Benim gerçek dostum, günlüğüm. Bugün ne oldu biliyor musun? Annemi ağlarken yakaladım, elinde benim bebeklik fotoğraflarımla, birde birkaç mektupla. Sanırım son zamanlardaki inadım, anneme olan tavrım, ona bazı şeyleri hatırlatmış olmalı. Annemi ağlarken görmemiştim hiç. Çok kötüydü... Kırmızı balonumun patlaması, elma şekerimin yere düştüğü an kadar kötüydü. Acaba babam konusunda ısrar ederek doğru mu yapıyorum? Benim için dua et günlük, dua. Ödevlerimi bitirmeliyim, kaçtım.

30 Mart 1998

Günlük, bugün annemi ağlarken yakalayamasam da gözleri kızarmıştı. Ağlamıştı demek ki. O televizyondaki filmde öyle demekti bu. Ordaki adam ağladın mı diye sormuştu kadına.
Durgunlaşmış, gözleriyle bir şeyler anlatmaya çalışıyordu sürekli. Dudakları kıpırdayacakken vazgeçiyordu, nefes alıyor, kalıyordu öylece. Susuyordu. Sanırım az kaldı günlük, babamın kim olduğunu öğreneceğim yakında.
En çok ne istiyorum biliyor musun, babamın göğsünde uyumak istiyorum, saçlarımı okşamasını, bana prensesim demesini ımmm ya da şey onunla lunaparka gitmek, aramızda kalsın arkadaşlarıma hava atmak istiyorum babamla, acaba çok mu yakışıklı, birde babamın veli toplantılarıma geldiğini düşünmek bile yüzümü gülümsetiyor. Yüzüm gülümseyecek mi günlük? Babama kavuşacak mıyım? Sen benim biricik dostumsun. Umarım kavuşurum. İyi geceler günlüğüm.

1 Nisan 1998

Sevgili günlük her şeyi öğrendim, babamın kim olduğunu biliyorum artık. Göğsümde bir şey var, canımı yakan bir şey bunun ne olduğunu bilmiyorum, ilk defa böyle bir şey hissediyorum. Annem saçlarımı tararken her şeyi anlattı. Saçlarımı tararken... Babam değil de annem tararken... Saçlarımı...
Öz babamla annem ben doğduktan birkaç yıl sonra ayrılmışlar ama aslında annemin evlenmeden önceki sevgilisinin hayaliymişim ben... Babam (öz babam değil) yani hayal babam (hayal babam diyeceğim ona bundan sonra) bir kızı olmasını çok istiyormuş. İsmimi de ondan öyle koymuş annem evlendiği adamla çocuğu olunca. Benim babam o, bu yüzden... Hiçbir kan bağı olmasa da aramızda hayal bağı var. Hayal babam benim. Benim gerçek babam. Annem neden hayal babamla evlenmemiş bilmiyorum ama yarın sorarım. Yarın demişken hazır ol günlük! Yarın annem beni babamın yanına götürecek. Kabrine götürecek. Ne demek bilmiyorum, bir çeşit ev herhalde ama önemi yok ne de olsa öğreneceğim yarın. Çok mutluyum günlük, çok. Babama kavuşacağım. Seni çok seviyorum, benim biricik dostum! İyi geceler...

Ahmet Kastancı