Hayat bu kadar anlamsızken yaşamak zor.Mana aşkıyla maddeye bağlanmak zor.Bir umut ışığı bulup yola bakmak...Bir dala tutunup çıkmak bu hengameden.Kurtulmak zor herşeyi kaybetmişken...Aynı yolları yürümek zor bu kadar yorulmuşken...Korkuyorum yorulduğum bir yerde düşüp kalmaktan,sona varamamaktan,hazırlanan tuzaklara yakalanmaktan...
Bunca yalan içinde doğruyu bulmak,doğrulara sarılıp yol almak zor.Doğrularıyla varolan birkaç dost bulmak.Herşeyi göze alıp hep doğru olmak,tüm yalanları silip atmak hayatından.
Doğrusu çok zor doğru yaşamak...
Zor birine güvenmek hesapsızca ve güven uyandırmak insanlarda.Sevgini,anlayışını sunmak insanlığa korkusuzca.Ve yine çok zor sevmek bu hayatı bunca daletsizliğin,felaketin,sefaletin içinde.
Zor insan olmanın hakkını vermek,anlamını bulup halis kul olmak.Kötülüklerden uzak güzel bir dünya kurmak.Yeis duvarlarını yıkıp ümit kaleleri yapmak zor,zor ama imkansız değil...