Aylardan Eylül'dü...
Aylardan eylül ve ben yine yalnızım..
Elimde kitabım yanımda kahvem ve can yoldaşım , biricik köpeğim Puffy .
İnsanın can yoldaşı olması ne güzel bir şey değil mi .?
En azından o unutmuyor , yalnız bırakmıyor insanı..
*
Sanki içimdeki insanlık duygusu alınmışçasına boş hissediyorum kendimi..
Sonrası karanlık..
Ve aylardan eylüldü..
Ve ben yine yalnızdım..
Aylardan Eylül'dü... Yazısına Yorum Yap
"Aylardan Eylül'dü..." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.