UMUTLAN HEP
Üzülme... Mavinin bir tonu daha göründü.. Beyaz tül tül kayıyor karanlığa.. Güneş aynada son bir rötuş yapıyor yüzünü.. Yıldızlar davetiye dağıtıyor Samanyolunda.. Ben üzülmedim hiç.. Gülmem de pek.. Ama sen varsan evren var aydınlık var.. Ve sen hiç yok olma.. Üzülürsen yok olursun.. Üzersen de öyle...
UMUTLAN HEP Yazısına Yorum Yap
"UMUTLAN HEP" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.