Hala geçmiyor günler değil mi? Şunu da atlatayım,bu da bitsin,günüde tüketeyim derken zaman denen handa adını dahi duymadığın çıkış kapısına dek vardı yolun.Uyanıp da gördüğünde beğenmediğin renklerden sebep, bitmeyecek mi akreple yelkovan yolculuğu diye dövündün de dövündün. Dizindeki ağrı,sırtında gittikçe ağırlaşan yük belki bu tüketmeye meylinden.Kalk git artık kendini kapattığın dört duvardan, perde ardından izleme şu yitip giden anları.Dışarı çık,içine çek yeni ve eşsiz günün buram buram hayat kokan notalarını. Kenarında durup izlemeyi bırak kendi hayatını. Sahnede ,toz tutmuş şu spotlarda senindi zaten. Biri gelirde elimden tutar, beni sahne ışığında tüm ’enler’ benmişim gibi cümle aleme ışıldamamı sağlar diye bekleme.Elinden tutacakta ,başını kaldırıp görmeni sağlayacakta kendinsin. Unutmadan,çık şu yataktan insanların tembeli,aynayı selamla,mutfaktan gelen aşk kokusunu takip et..Kendine neşeyle bak,iyi bak.