BİZ KİMİZ? KİMİ TUTUYORUZ?
Televizyonda dizi seyrediyordum, aklıma çocukluğum geldi. 1980’li yıllar!.. Ne güzeldi değimli çocukluğumuz? Sokaklarda koşar oynardık, Askeri darbeyi hatırlarım, Askerlere selam verirdik, korkar dıkta. Korkmamızı isterlerdi beklide, kendi askerimizden.
Köyler birbirini sevmezmiş, İlçe, yakın ilçeyi, yakın il, diğer ili sevmezmiş? Niye diye sorduğumuzda cevap hazır;
“-Bilmiyorum ama, babam öyle derdi, onlar bize kötülük yapmış” der geçerlerdi. Sebebini bilmeden düşman etmişlerdi köyleri, köylere, ilçeleri ilçelere, hatta mahalleleri mahallere…
Sonra Kardeş kardeşi sevmedi. Sağcı oldu adı, solcu oldu. Dinci oldu, Alevi, Sünni dediler, Yetmedi Türk- Kürt-Laz- Çerkez olduk, bir sabah uyandık ki;
Oda ne!...
Herkes herkese Düşman olmuş.
Ama hep birilerini sevmişiz bilmeden, farkında olmadan, sevdirmişler birileri, seyrettire seyrettire.
Ramboyu izlerken; öldürdüğü Afganlıya düşman, Amerikalıya sevdalı olduk. Rambo, Arapları öldürdü, Rusu, Afrikalıyı… Yaşa! Var Ol dedik. Kızıl derelileri öldürdü kovboylar. Çünkü onlar kafatası yüzüyorlar. Masum Amerikalıları(eski Avrupalıları ) öldürüyorlardı. Amerikalılar demokrasi, medeniyet getiriyordu, oysa Kızıldereliler vahşiydi. Onlar öldükçe Kovboy olduk, silah taktık, hasır şapkalar giydik. Kahrolsun Kızıldereliler diye bağırdık. Arada Amerikalı ölünce üzüldük, ağladık, öldükçe diğerleri Amerikalı olduk.
Onlar istedi biz savaştık, Kore’ye gittik, niye kimin için öldük bilmeden, istediler diye. Kıbrıs’ta Yunanlılarla savaştırdılar. Hep öldük, ama Amerikalı olduk. Severek, seyrederek sevdik.
Afganistanı, Mançuryayı, Vietnamı, Somaliyi, Irakı, İşgal ettiler. Yaşasın dedik, Mısırı, Libyayi, Tunusu karıştırdılar, “Diktatörleri bitiriyorlar, demokrasi geliyor diye sevinç çığlıkları attık.” Onları kendimizden çok sevdik, sevdik seyrederek sevdik.
O Kadar içimize işlediler ki, Renkler birbirine düşman oldu,
Sarı-Kırmızı Laciverte, Bordomavi- Siyah Beyaza, Yeşil Beyaz- Sarı Siyaha,
Kısaca Kendi Rengimiz dışındakine DÜŞMAN olduk. Öyle bir hale geldik ki sonunda;
İÇERDEKİ rekabet(düşmanlık) dışarıda da sürdü, Avrupalı olduk. Onları destekledik. Onlar gol attıkça hep havalara sıçradık. Ama onlar naptılar. Sırayla yendiler bizi, hemde ezerek, Kimi yakaladılarsa 6 attılar, 7 attılar, 8 attılar OHH çektik. Alay ettik. Milli Takıma bile düşman olduk, Şenol Güneş Trabzonlu dedik, Fatih Galatasaraylı, Mustafa Denizli Beşiktaşlı Diğeri Fenerli,
Mağlup olsunda elensinler, gidemesin Milli takım veya Kulüp takımı, Bizi geçmesinler, diye bir birimizin ayaklarına prangalar vurduk. Ama ne hikmetse Paraları yine AVRUPALI futbolculara verdik.
Renklere öyle düşman olduk ki;
Üzerindeki Forma renginden dolayı gencecik fidanları öldürdük, Düşman gibi saldırdık üzerlerine, palalarla, silahlarla, ….
TARAFIMIZI bilemedik,
TÜRKMÜYÜZ, TÜRKİYELİ Mİ?
Laz ol dediler, Çerkez, Kürt ol… savaş dediler savaştık, kan döktük,
Camiye, Cemevine karşı çıktık. Kürt-Laz-Türk diye bölündük…
Galatasaraylı-Fenerli, Kartal-Trabzon-Bursa-Göztepe- Karşıyaka, Adana-Adana demirli, Ankaragücü-Gençler-Erciyes- Kayseri diye bölündük.
Tarafımız kayboldu. Pusulamız saptı ama hep tek yönü gösterdi. Onları hep sevdik. Seyrederek sevdik. AMERİKAYI-AVRUPAYI sevdik ama KARDEŞ KARDEŞİ SEVEMEDİK.
BİZ KİMİZ, KİMİ TUTUYORUZ? TARAFIMIZ NERESİ?

Saygılarımla,

Şenol KÖKSAL
18 Eylül 2013 Saat: 21,30