*
Eskiden Daha Mutluydum Ben..
Babam her işten eve geldiğinde kolları dolu bir şekilde gelirdi . Bana ya çikolata ya da oyuncak getirirdi . Ama daha çok kitap getirirdi.
Küçükken en büyük tutkum kitaplardı . Onların dünyasına dalar , onlar gibi olurdum . Annemin tatlı sesiyle okuduğu masallarla uykuya dalardım.
Babam anneme her akşam eve gelirken bir demet gül alırdı . Annem gibi kokardı . Ben gül’ü anneme benzetirdim.Onun kadar güzel ve baş döndürücü.
Öylesine naif ve öylesine yumuşak..
Bizim evde yemek masası hep birlikte hazırlanırdı . Babam genelde salata yapardı. Ve hayatımda yediğim en güzel salataydı ;
babamın kendi elleriyle yaptığı o neşeli salatamız.. Domateslerle göz ve ağız çizerdi , bana yedirmek için ..
Annemse her zaman çok güzel yemekler yapardı . Pamuk ellerinden çok güzel yemek tarifleri çıkar , sanki yaparken içine sevgisini katar gibi hissederdim..
Bense anneme masayı kurup toplamasında yardım ederdim.Yorulmasını istemezdim hiç. O pamuk ellerini öpmeye doyamazdım.Saçlarının ipek kokusunu koklamaya doyamazdım.
Babam da doyamazdı zaten..
Beni anlamıyor sanırdı ama .. Gizliden severdi annemi . Bana çaktırmadan saçlarına küçük buseler kondururdu .
Çok güzel bir çocukluğum vardı benim bir zamanlar. Annem , babam , bütün sevdiklerim yanımdaydı. Mutluydum ..
Ama şimdi hiç bir şey eskisi gibi değil. Çocukluğumdaki gibi değil hiç bir şey..
Artık masayı birlikte hazırlamıyoruz . Annemin o pamuk ellerini doya doya öpemiyorum , koklayamıyorum gül kokusunu..
Babam artık eve çiçekle gelmiyor.. Eskisi gibi masallarla uyumuyorum artık..
Eskisi gibi koklayıp , öpemiyorum annem’i.. Babam eskisi gibi gizliden sevmiyor annemi..
Şimdi göklerdeki annem’e sesleniyorum .Biliyorum her an beni izliyorsun .
Söyle bana Anne .!
Mutluluğumu Kim Çaldı !