Sessiz Haykırış

• 13 Eylül 2013 Cuma 14:24:46

Ben çabalamak istedim, o ise bunu umursamadı. "Sevdiğinize, sevdiğinizi pek belli etmeyin" derler. Bunun o kadar yararı oluyor ki... Bazen, arkadaş olduğunuz zamanlar da daha mutlu olduğunuzu hissedersiniz. Açıklaması budur işte... Sevdiğini söyleyince kaybetme korkusu kalmıyor karşındakinde. Sessizlik bu konuda da meziyetini koruyor. Eğer biz olmak istiyorsanız sadece "sevmek" hiç yetmiyor. Bu birinci tekil şahıs için yeterlidir. Birinci çoğul şahıs için gönlünüzden kopanı değil, direkt gönlünüzü vermelisiniz. Bana göre güven, sevginin temelini oluşturur ve ardından sadakat gelir. Bir haykırıştır aslında sevmek... Fakat, sessiz haykırış. İçten içe büyüyen, gürültülü bir haykırış. Çoğumuzun kursağında kalır sevmeler ve güvenmeler. Tadına varamadan öylece geçer giderler. Aslında bize kalan, arkalarından öylece bakıp ağıt yakmaktır. Olması gereken budur normal de ama yakışmaz. Sevene, değer verene, güvenene, verdikleri boşa çıktığında üzülmek, dik duramamak ve yakınmak hiç yakışmaz. İnsan, aldıklarıyla mutludur, verdikleriyle değil. Kimden sevgi görüyorsan, onunla mutlu olursun. Sevgi gösterdiğin "uzak" denmeyecek kadar uzağında... Kendini kandırma, sadece alışmıştın, hepsi bu...

*Enes Demirci*