YAZMAK; BİR KALP DAHA TAŞIMAKTIR

• 13 Eylül 2013 Cuma 11:59:55

İçimdeki çoğalma sevdasının ışkınları filizlenmeye başladığında; konuşmak ihtiyacında

olduğum,zamandan çalmak istediğim,bardağın dolu tarafını gördüğüm ve hatta doğaçlama

yaşadığım yıllardı..

Kaleme ilk değdiğinde yüreğim; kağıda farklı desenleri çizmenin

cazibesindeydim..Öğrendiğim her yeni şeyin kalemde dirildikçe şeffaflaşması, içimdeki

bütün seslerin aşikar bir dille dökülmesi,derinleşmesi,bir bakıma ruhun uyanık kalması,

duyguların keşfine çıkmama ortam hazırlıyor ve adımlarımı sağlamlaştırıyordu..

Bir çocuğun uçsuz bucaksız penceresinden bakıyordum hayata.. Geleceğin er ya da geç

beklediğime değeceğini biliyordum..Boş bir hayale yürüme olanağım hiç yoktu..

Her yol ,her sokak,her durak,izlerini sürdüğüm yerlerin işaretini veriyordu.. Göğsüme

inen bir heves .. Ama incecik bir düş bu..Çiçekler toplamak gibi...’AŞK ve ÖLÜM ’ çok

uzaktı boyumdan...

......

Hepimiz ; sevdiklerimizden,arkadaşlarımızdan ayrılmışızdır,çok sevdiğimiz kedimiz

ölmüştür, kokladığımız çiçek solmuştur mutlaka...İşte ayrılıkların yürekteki tesirini

anlatmak

o kadar zordur ki; kağıda dokunan kalem ,kibritten daha çok yangın çıkarır,daha çok can

yakar biliriz, kül eder her değdiğinde duygumuzun teline..

İşte benim kalemimi ateşe veren; küle döndürüp sonra yeniden ateşe salan hüzün;

babasını kaybeden bir kız çocuğunun hüznüydü..Avucumun içindeki mutluluğun,

parmaklarımın ucundan kayıp gittiği günün hüznü..

Kapının ardındaki aynaya her baktığımda beyaz bir çarşaf gördüğüm günün

hüznü...Görebildiğim tek ışığın söndüğü günün..Her yıl, arkadaşlarımın bir yaş

büyürken ,benim iki yaş birden büyüdüğüm günün hüznü..Alan değil ,verenin kazandığını

öğrendiğim günün...

......

İşte ; ateşle kül arasında dönüp duruyorken kalemimin ucu,ve bir sevdanın hüzün

hecesinde

yol bilmezken; çok kere kendimden feragat ediyorum.Çok vazgeçiyorum yokuşu

tırmanmaktan..Elimden her kalemi düşürme kararı aldığımda ,sevda çıkıyor karşıma..

’BU AŞKTAN VAZGEÇEMEZSİN’ diyor...’ YA HİÇ TANIŞMASAYDIN YA DA HİÇ

BIRAKMAYACAKSIN ’ diyor..

Ve yeniden alıyorum kalemi elime;

YOLA DEVAM....