azap

• 15 Nisan 2008 Salı 02:45:55

"Bilgeler yalnız ölür"

insanlardan nefret edecek kadar çok sevmek!

yuvasından düşmüş küçük serçeyi, narin bir kristal gibi kaldırıp yerine koyabilen, duyduğu nefretten gözleri kararıp gırtlağına basabilen haksız ve hadsizin...

iki uç noktasında durabilmek hayatın, ayağına bastığın küçük kedinin çığlığıyla irkilen merhamet, vahşi bir kaplana dönüşen intikam yeminine denk...

düzenin insanı olamayıp, olamadığınca deliren...

üstüne üstüne giderken hayatın, ait olamadığı dünyanın ahalisine benzese bile, yalnızlığa nikah kıyan...

bütün olup bitene bakıp olanca aklı tutulan, sığmadığı dünyada varolan herşeye aşık olabilen...

ağız konuşmak içinmidir sadece ve o sözler ne işe yarar... ne kadar boş konuşabilirim acaba Acun bey kutuyu açacak mı? Yoksa Hamdi ahlaksız bir teklif mi yapacak?

Kolay yoldan çok para kazanma hayali kuran acınası insancıklar nefretlerinizi üstüne çeken kaç ukala tanıyorsunuz?

Çoğunluğun haklı sayıldığı yerde doğru bulunmaz, o güzel gözlerinle bak dünyaya kaç kişi var çoğunluğun piSliğini temizleyen?

Öldürün bütün bilgeleri... Ukalalık yapmasınlar...

Ölümden korkan dünyaya gelmez...

Genişliyoruz durmadan ve yatay geçişlerle üstelik, nereye kadar? Ya bu balonun patlama kapasitesi ne kadar?

Nefret ederken çok sevmek, üstüne titrerken eline batan kıymığı temizlerken yüzüne tükürmek!!!

İnsan denilen benzersiz fabrikasyonlar, tek sermayesi düşünce olanlar çok değil korkmasınlar... 6,5 milyar çoğunluğun içinde kaç bilge kaldı ki geriye?

İnsanoğlunun çizdiği sınırlar düşünceye engel olabilir mi söyle? Etrafını çevirdiğin bu bahçe gerçekten senin mi sanıyorsun? Ekmeğine siyanür sürüp yiyecek kadar paraya acıkanlar ile açlığı paylaşanlar bir olacak öyle mi?

Nefretin özü aşk, aptallığına sövüyorum bütün gece... Ayna tutan elleri kırıp geçer yüzleşmekten korkan düşünce fakirleri...

Satılabilir bir düşünce olmadı hiç bir zaman, paranın satın alamayacağı en pahalı zenginlik... Can yakan var olduğunu bildirir hangi zevk insanı adama benzetir?

Sürüldüğün yerdir dünya...

Sürgün yeridir başka birşey değil...

Deve yükü sermayen olsa nefsinin esirisin, sürgün olmak ölümü özlemektir... Ölüm ise beraat...

Ondan ağlar doğarken insan ve tebessümdür giderken bıraktığı ardında...

Bilgeler yalnız ölür, bildiği tek şey bilmediğini bilmektir...

sardunyam