Bir küçücük beden {can }

• 12 Eylül 2013 Perşembe 15:49:00

Kapı hızlıca çalındı
Birden sıçradım
Çocuklar okula gittikten sonra tekrar içim geçmiş uyuya kalmışım
Kapının alacaklı gibi çalınması beni sıçrattı hemde korkuttu
Hızlıca kim o dememle kapıyı açmam bir oldu
Kapıdaki şahıs az ilerideki komşum Sedanur dan başkası değildi
-Ne oldu hayırdır
-- İçeriye gel
-Hayır asıl seni çağırmaya geldim
--Çabuk bize kadar gelmen lazım
-Ne oldu
-Nye böyle nefes nefesesin
-Hadi gidelim
-Beş dakika üstüme bişey alayım
-Ay çok soğuk
Beraber merdivenleri çıkıp caddeden iki üç adım yürüdükten sonra evlerine vardık
Dört katlı bir binaydı
En üstte kayın validesi
En alltta kendisi oturuyordu
Ortadaki katlar kiradaydı
Sedanur kayın validesine çok kızıyordu
-Kendisi çok güzel evde oturuyor en kötü evi bana vermiş diye
-Birde iki evin kirasını alıyor bal gibide yiyor böyle söylenip duruyor
-Bende söyleme böyle şeyler diyordum
-Hem gıybet oluyor günaha giriyoruz hemde bak kendisi hasta devamlı doktorda kiracıların parasını doktorlar yıyor diyordum
-Yazık hem sana hem Melek ablaya hemde bana
-Hadi çok merak ettim
- Niye beni çağırdın
-Niye bahçeye gidiyoruz bu soğukta bahçede mi oturacaksın yoksa
Birde baktım Sedanur hem elini ağzına kapatmış hemde beni çağırıyor
Çok telaşlandım
Hızlı adımlarla kömürlüğe doğru gittim
Sedanur çok temiz bir kızdı
Onun için kömürlük demeye bin şahit lazım
Bir ev gibi temizlemiş temizlemekle kalmamış içinide dizayn etmiş
İç içe geçen iki küçük odacık
Birinde kömürler torbalar içerisinde birindede odunlar istif edilmiş vaziyette
Yine bir küçük oda orada yerde halı var kenarda tüp v.s.
İşte oraya girdiğimde gözlerime inanamadım
Bir Sedaya bakıyorum
Bir yere halının üzerine şoklardayım
Sedanur bana geldiğinde kızaran yüzü şimdi neredeyse vişne çürüğüne dönmüştü ve kendini tutamayarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı
Ben ne yapacağımı ilk anda bilemedim
Ağlasam ağlayamıyordum nefesim kesilmişti sesim bile çıkmıyordu
Aradan ne kadar zaman geçti bilemiyorum
-Sedanur
-Telefonu ver
Sedanur ya duymuyordu ya hakikaten benim sesim çıkmıyordu
Biraz öksürür gibi yaptım hakikaten sesim çıkmıyormuş
-Seda
-Telefon ver bana dedim
Hemen cebinden çıkartıp verdi
Direkt polisi arayıp gelmelerini söyledim
Telefondaki şahıs yani polis gerçek söyleyip söylemediğimi binlerce asılsız ihbar olduğunu halkın kendileri ile dalga geçtiğini anlattı
Bende benim öğretmen olduğumu herhalde sorumluluk bilincine sahip olduğumu söyledim
Aradan yarım saat kadar bir zaman geçti geldiler
Birde bu arada ambulans geldi
Tabii Seda için
Çünkü Seda bayılmıştı
Hemen Sedayı ambulansla hastaneye kaldırdılar
Polislerle beraber küçük odaya geçtik
Yerde yatan 10-12 yaşları arası küçük bir çocuktan başkası değildi ve ölmüştü
Hemde soğuktan
Hastalıktan değil trafik kazasından değil
SOĞUKTAN
Polisler beni götürdüler karakola komiserin yanına onunla biraz konuştuktan sonra emniyet müdürünün yanına çıktık birde baktımki talebemin babası
Hemen beni tanıdı
İşte talebelerimin kendilerini tanımak daha sonra aileleri ile tanışmak istememin faydası
Çaylarımızı içerken sabahtan beri olayların aynısını anlattım
Benimde hiçbirşey bilmediğimi ve çok merak ettiğimi arkadaşımın aynı durumda olduğunu söyledim
Beni haberder etmelerini söyledim eve geldim
Telaşlanmasınlar diye hiç kimseye hiçbir şey söylemedim
Aradan birkaç gün geçti
Bu arada Seda geceyi hastanede geçirip ertesi sabaha çıkardılar
Bende uyku düzensizliği oluştu gecenin biyarısı kalkıyorum tamam daha sabaha kadar uyku yok
Üç dört gün geçti talebemin babası telefon açtı beni karakola çağırıyordu
Gittim odasına çıktım
Meğerse çocuğun babası annesi boşanmışlar
Babası evlenmiş
Annesi evlenmiş
Çocuğun tek anneannesi hayatta olduğu için onun yanında kalıyormuş
Tabii herhalde biraz büyüyünce hem annesini hem babasını merak etmeye başlamış
Çünkü anneannesini sıkştırıp duruyormuş
Bir gün hadi anneme gidelim
Bir gün hadi babama gidelim
Kadıncağız çok üzülüp gizli gizli ağlıyormuş
İki gün önce oda ölmüş çocuğa çok yalvarmışlar komşular bize gel diye gitmemiş
Onlarda yemek getirip yanına bırakıp herkes evine dağılmış
Mahkemedede bütün herkes birbirini suçlamış
Annesi babası senin çocuğun sen baksaydın sen sahip olsaydın
Komşular çocuk esirgeme kurumunu kimsesizler yurdunu arayıp haber verdiklerini ama kimsenin gelip sahip çıkmadığını söylemişler

Ama olan kimseye değil bir küçücük bedene bir küçücük cana olmuştu
Aradan uzun yıllar geçsede hala da unutabilmiş değilim
Hala zihnimde aynı canlılığı aynı üzüntüsü aynı elemi aynı kederi ile duruyor
Hala burnumun direği sızlıyor
O zaman çocuklarımın ikiside ilkokula gidiyorlardı biri bire biri ikiye
Şimdi liseyi bitirdiler hala söyleyemedim haberleri yok
Allahım
Evlat kadar güzel evlat kadar değerli bir şey varmı
SÖZÜN BİTTİĞİ YERDEYİM

-