Gün soldu, bu kentte yaşam bitti
Sevda yitik bir gömüdür şimdi


Seninle hayatıma renk gelmişti. Tek tek alıyorsun renklerini. Çekiyorsun iplerinin ucunu. Renklerin gidiyor benden. Alma diyemem sana çünkü renklerin sahibi sensin. Çektikçe ucunu benim canım yanıyor. Umursamazca hatta zevk alırcasına hoşuna giderek yapıyorsun bunu. Önce aşkın rengi olan kırmızı gitti. Mutluğun simgesi olan huzur rengi yeşilde az önce bıraktı sahilimi. Sıra gök mavisine geldi. Dedim ya bu renkler senle gelmişti hayatıma ve senle gidiyorlar… Bense boynu bükük ve gözü yaşlı sadece bakakalıyorum gidişlerine. Oysa sadece bir tatlı tebessüm almaya gelmiştim senden. Ilık ve kan yapıcı. Oysa şimdi kanım çekiliyor damarlarımdan. Aslında ölmüyorum, sadece renklerim gidiyor, dünyamdan.
Bahar geliyordu oysa kuzey yarım küresine. Bense kutup soğuklarını yaşıyordum, içimde bir Eskimo taşır gibi.
Şimdi bahar gelen kentimde, hüzünlere şiirler yazıyorum.
Yeşeren bahçelere, parlayan deniz ve göğe inat; siyah beyaz televizyonlar gibi, renk körü olmuş gibi renksiz yaşıyorum hayatı.
Ya sen bütün renklerini aldın gittin hayatımın ya da ben renk körü oldum.

M.Ö./2008
kahramanmaraş