Duyguları Okutmak

• 14 Nisan 2008 Pazartesi 10:42:16

Aslında futbolu hiç sevmem… Ama çok iyi hatırlıyorum çocukken “küçük golcü” isimli bir çizgi film vardı. Çok keyifle izlerdim. Hatta sabah başlayacağı saati iple çekerdim. Futboldan nefret etmeme rağmen bu çizgi filmi neden bu kadar seviyordum. Ben bir çocuk oda bir çizgi film olduğu için mi??? HAYIR.

Küçük Golcü’nün teması aslında bir çok iyi ile kötünün savaşını konu eden diğerlerinden farksızdı… Bir tarafta yaptığı işi tutku ile yapan ve iyi olan kazansıncılar, diğer tarafta tek tutkusu her yerde ve her zaman kazanmak olan ne pahasına olursa olsun kazanmalıyımcılar…

Küçük Golcü’yü seviyordum…Çünkü onun tutkusunu sahada koşarken, kaleci ile karşı karşıya geldiğinde, topun ağlara gidişini izlerken ve sonucu beklerken görebiliyordum daha doğrusu an içinden geçenler hissettikleri bize gösteriliyordu… Duygular vardı ve bu duygular bize okutuluyordu…

Normal bir futbol maçı izlemeyi sevmiyorum çünkü duyguları okuyamıyorum…

“Küçük Golcü” uzun zaman sonra nasıl aklıma geldi??? Bir arkadaşım ile msn de sohbet ederken konu eğitim sisteminin açmazlarından açıldı… Kendisi Tarih Öğretmeni sohbet esnasında şöyle dedi “halen bizim zamanız da okutulan sıkıcı tarih kitapları okutuluyor”

Bunları söyleyince aklıma ‘Şu Çılgın Türkler’ isimli bir çoksatan kitaplar listesinde ilk sıralarda gördüğümüz kitap geldi. Aslında bu kitabı okumadım…Nedense çok satan kitaplara karşı özel bir antisempatim vardır… Bir yerlerde bu kitaptan alıntı okuduğum küçük hikayeciklerden ve okuyan arkadaşların anlattıklarından edindiğim izlenimlerle kafamda bu kitapla ilgili birşeyler şekillendi… Bu kitapta tarihi anlatıyor ama klasik ders kitaplarından biraz farklı… Bir savaşı anlatırken şu tarihte şu ordular şu sebeplerle şurada karşılaştı şöyle sonuçlandı şeklindeki duygusuz bir anlatım yerine o anki psikolojiyi bireysel bazda özel hikayelerle somutlaştıran bir anlatıma yer verilmiş kitapta… Duygular okutulmuş kısacası…

‘Küçük Golcü’ ve ‘gerçek maçlar’, ‘klasik tarih kitapları’ ve ‘Şu Çılgın Türkler’ karşılaştırıldığında anladım ki her yerde duygular var aslında ama eser bu duyguları ne kadar okumaya imkan verirse o derece beğeni topluyor…

Yine konu ile alakalı ilginç bir örnekte filmler ve gerçek hayattan… Mesela bir filmde iki insanın yasak aşk yaşamaları insanlar tarafından yadırganmaz. Özellikle başroldekilerin yasak aşkları… Çünkü izleyici filmde aşkı ve tutkuyu okuyabilir iki insanı buna iten duyguları net olarak görebilir kafasından geçenleri, hissettiklerini belki kendileri ile savaşını… Ama gerçek hayatta insanlar sadece olaylara bakar ve olayları toplumsal değerler çerçevesinde irdelerler… Gerçek hayatta mevzu bahis şahısların duygularını filmlerdeki gibi okuyabilmelerine imkan yoktur… Bu arada kesinlikle bazı duyguların önüne geçilmez ve bunlar söz konusu olduğunda her şey mübahtır demiyorum… Amacım sadece bir olayda duygular okuduğu zaman ile okunmadığı zaman konuya bakış açımız ne derece değişiyor bu konuya dikkat çekmek…

Nietzch’nin bir şiiri vardır Hayatı bir oyuna benzetir ve ‘Korkarak Yaşıyorsan Yanlızca Hayatı Seyredersin’ der. Şimdi düşünüyorum hayat bir oyunsa ve bu oyun birazda bizim eserimizse biz eserimizde duyguları ne kadar okutuyor, kendimizi ne kadar ifade edebiliyoruz?