- 1267 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
RENGARENK...
Geçmişin renklerinden ne kaldı ki elimde:
Biraz pembe; ilk gençlik yıllarım.
Kırmızı; en deli dolu çağım.
Mor; Çılgınlığımın zirvesindeydim hani…
Ve yeşil; kafayı tabiatla bozmuştum. Çayır çimen gezerdim gün boyu, deli gibi ve severdim yeşili. Çiçek böcek ne varsa âşık olurdum görür görmez, tutulurdum.
Turuncu: Güneş veda ederken güne, dalardım hayallere.
Gri; seni tanımadan önce.
Beyaz: Karlar yağardı her mevsim. Kışı hep sevdim: İşte saflığımın, masumiyetimin simgesi.
Ve siyah: Her şeyin sona erdiği an. Kimi zaman yalnızlık diz boyu, kimi zaman sessizlik…
Mavi; gökyüzünün rengi, denizin çağıran sesi.
Ve nihayetinde gökkuşağı… Rengârenk, artık hiçbir renk tek başına bir anlam ifade etmiyor. Her an, her şeye hazırım. Bazen kar beyazım, bazen ise simsiyah dünyam. Bir de bakıyorum ki, coşmuş ruhum, renkler alacalı bulacalı, mutluluk rüzgârı esiyor, her ne kadar kısa sürse de…
Yine çılgınım zaman zaman; nasıl çıkar ki hayatın tadı başka türlü. Ne yapayım farklı olmayı seviyorum, kimselere benzemek gibi bir kaygım olmadı asla. Ben böyleyim…
Bazen yetmiş yaşın egemenliğinde, yorgunum, kimsesizim. Bazen yedi yaşında küçük bir kız çocuğu hayalleri olan. Rengârengim; suskunluğum hüküm sürerken, aniden iniş çıkışlarımla ruhum isyanlarda. Tüm renkler arkadaşım benim: Ne anım belli ne rengim. Gidişata göre, bukalemun gibi değişiyorum her an. Umarsızca, korkmadan, farkında olmadan. Bir öyleyim, bir böyleyim. Ben bile beni tanımazken kendimi, tek korkum incitmek kalpleri, korkmazken incinmekten. Dirayetliyim ne de olsa, alıştım artık.
Ne yapabilirim ki, değişim süregelirken. Yaşayamam başka türlü, tek düze olmayı hiç sevmedim, olmak da istemiyorum ayrıca. Yitip gitmek, kayıplara karışmak tek çekincem.
Yalnızlık, ise solo söylediğim bir şarkı oldu ömrüm boyunca. Ne şikâyetim var, ne de isyanım: Böyle bir hakkım asla olmadı.
Sonuçta dünyaya gelirken de, terk-i diyar ederken de yalnız değil miyiz? Varsın o iki nokta arasındaki yolculukta da yalnız olayım ne çıkar.
Altı üstü, tek kişilik bir oyun benimki. Kast, senaryo ve kurgu bana dair; sonunu bilmesem de, merak etmesem de…
YORUMLAR
Her insan yaşamında gökkuşağının hemen her rengini farklı tonlarda yaşıyor olsa gerek.Tek renkli olsaydı yaşam gerçekten sıkıcı olabilirdi.Yer yer sıkılmıyor muyuz evet yer yer mutlu muyuz,evet.Hayatımdaki her renk için ama özellikle beni mutlu kılanlar için her zaman şükür diğerleri içinde sabır diyorum.Güzel yazınız içinde tebriklerimi sayfanıza bırakmak istiyorum.Sevgi ve selamlarımla.