bir hayirìmiz olmali

• 30 Ağustos 2013 Cuma 19:12:26

Bir hayır‘ ımız olmalı

Muhittin Çoban

Yine neler oluyor demiyorum, bu soruyu sormuyorum. Neler olduğunu biliyoruz çünkü. Çünkü gözlerimiz açık, çünkü olup biteni görüyoruz. Kulağımız sağır değil, olup biteni duyuyoruz.
Yine kötü şeyler olacak, bu gelen günlerden belli. Yazılan-çizilen şeylerden belli, alınan kararlardan, siyasi iradenin tutumundan belli. Okumamız var, okuyoruz olan biteni. A-politik densekte gözlemliyoruz yaşamı.
Yeni bir savaş çıkartacaklar, bombalar atacaklar, ölümler olacak. Yine acılar düşecek payımıza. Yine bunu da kaderden mi sayacağız. Alın yazımız bu deyip sineye mi çekeceğiz, yazan böyle yazmış deyip olan bitene razı mı geleceğiz?
Belli ki gelen günler kötü gelecek. Yine acılar yaşayacağız, acılarımıza acılar katacağız. Oysa daha kurumadı göz yaşlarımız, dinmedi ağıtlarımız, bağrımız yanıyor hala, dizlerimizi dövmeye devam ediyoruz.
Gün kötülüğe gebe, gün vahşete gebe, gün zalımlığa gebe. Gün hayıra alamet günü değil. Gün yalanlarla geliyor. Analar ağlamasın diyenler yine analarımızı ağlatacak, babaların yüreği yanmasın diyenler yine babaların yüreğini yakacak; cennet adına, vatan adına, demokrasi adına evlatlarımızı ölüme atacaklar...
Hep ‘evet’ dedik, hiç bir hayır’ımız olmadı. `Hayır` demesini öğrenemedik. Gelene ağam dedik, gidene paşam dedik. ‘Evet’ dedik bastık imzayı, ‘evet’ dedik bastık mühürü. Hep evet’imiz oldu. Hayır’ımız da bir ‘hayır’ var demedik bir kez olsun. Ne geldiyse başımıza birazda ‘hayır’ demediğimizden geldi dedik mi, bir kez olsun?
Herşeye ‘evet’ dedik, dedikte ne oldu? Kaderimiz mi değişti, ağıtlarımız mı dindi, yoksulluğumuz mu sonlandı , işsizliğimiz mi bitti, neşeli günler mi geçirir olduk, seçimden seçime hatırlanmaz mı olduk, insan yerine konmaya mı başladık?
Bir hayır’ımız olmalı, bir hayır’lı duruşumuz olmalı, kararlı bir hayır’ ımız olmalı; kendimiz için, evlatlarımız için, sevdiklerimiz için, komşularımız için, yaşadığımız dünya için bir hayır’ımız olmalı; hayırlı ayağa kalkışımız olmalı...
İnsanın insanlaşmasının yolu biraz da bu hayır’dan geçiyor.
Bu hayır’ı bilmeliyiz!
Bu hayır’ı kullanmalıyız.
Ne demişti siyasi irade bizlere: içte huzur, dışta huzur.
Kalmadı içimizde de huzur, dışımızda da. Komşunuzu ihbar edin diyerek komşuyu komşuya düşman ediyor, kardeşliği bitiriyor. Bu gidişle komşu kalmayacak bir çay içimlik, iki sohbet edemeyeceğiz kapı eşiğinde; düğünümüze, cenazemize katılacak bir komşu dahi bulamayacağız, yalnızlaşacağız, istenilen de bu değil mi?
Huzurdan, kardeşlikten, refahtan, demokrasiden söz eden, aklımız, fikrimiz yokmuş gibi herşeyine ‘evet’ dediğimiz siyasi irade bizden aldığı evet’le savaş tamtamlarını çalıyor büyük bir iştahla.
İçte savaş, dışta savaş!
Kalmadı barış, kalmadı huzur, kalmadı komşuluk...
Kardeşlik kalmadı...
Kendi insanına düşman, komşu halkına düşman bir siyasi irade hükmediyor bizlere.
İyiliğe düşmen, güzelliğe düşman, dostluğa düşman, insanlığa düşman...
Bize düşman...
Şimdi hayır’ımız da bir ‘hayır’ vardır diyerek bir kez olsun ‘hayır’ demeliyiz insana düşman bu siyasi iradeye.
Hayır’ımızda ‘hayır’ vardır diyerek bir kez olsun ‘hayır’ diyelim bu savaşa.
Ama şunu demeyelim, asla demeyelim, bunu dersek kalmaz onlardan bir farkımız, bunu dediğimiz an yitirmişizdir artık insanlığımızı, bilelim!
Savaş isteyenler önce savaşa gitsin, çocukları gitsin, oy verenler gitsin, beyaz gömlekli eli satırlılar gitsin, yetmez ama evet’çiler gitisin...
Savaş isteyenlerde gitmesin savaşa, hele oğulları hiç gitmesin, ölmesin bu haksız emperyal savaşta, yanmasın canları, akmasın kanları, hanelerinden yürek parçalayan ağıtlar yankılanmasın.
Onlar da ölmesin , biz de ölmeyelim!
Geç kalmadan, vakit bu vakittir diyerek hayır’ımızda da ‘hayır’ vardır diyerek ‘hayır’ diyelim bu çıkar savaşına.
‘Evet’ dedik oy verdik, gücüne güç kattık.
Yetmez ama evet dedik cesaretlendirdik, fütürsuzlaştırdık siyasi iradeyi.
Savaş isteyenler savaşa hayır demez, bunu iyi bilelim.
Savaş isteyenlerden savaşa ‘hayır’ demeleri beklenemez.
Aptallıktır beklemek!
Savaşı, savaş istemeyenler durdurur ancak!
Savaşı, savaş isteyenler durdurmaz, isterlerse ancak daha çok savaş isterler.
Savaşı cephede savaşacak olanlar durdurur, cephede ölecekler durudurur, biz durdurabiliriz.
Şimdi ‘evet’ deme zamanı değil, evet’imizi geri alma zamanı.
Mezarlıklar evlatlarımızla dolamaması için hayır’lıca ayağa kalkalım.
Hayır’ımız da ‘hayır’ vardır diyerek bizim olmazan bu savaşa ‘hayır’ diyelim.
Ve bir şiirle hayır’ımıza güç bir ‘hayır’ katalım.

Memet

Memet
Memet!
Kardeşim Memet
Savaşa gitme Memet
Vurma kardeşini
Öldürme kardeşini
Kandırıyorlar seni Memet
Yalan söylüyorlar sana
Hep yalan söylediler
Bu savaş senin savaşın değil Memet
Kardeşin kardeşle olur mu savaşı
İnanma Memet
Kanma Memet
Kandırılma Memet
Deli olma memet
Deli olma!
Kör yiğitlik aptallıktır Memet
Dinle aklını
Dinle vicdanını
Bırak silahını Memet
Bırak silahını!
Tereddüt etmeden bırak o silahı
Sarıl kardeşine Memet
İyi sarıl
Güçlü sarıl
İçten sarıl
Sevgiyle sarıl Memet!
Bu savaş senin savaşın değil Memet!