KİTAP KOKULU KADIN

• 27 Ağustos 2013 Salı 23:46:35

Belki onbeş belki onyedi yıl geçmişti aradan. Aradan geçerken gidenler olmuştu bedenden. Göz altlarına kara kuyular kazılmış, badem gözlerin önüne setre çekilmişti. Kalın kalın çizgiler öyle bir yer etmişki yüzünde, güldüğünde iki büklüm oluyordu yanakları. Bu arada bir zamanlar alın bir başka halini yansıtırken şimdi soluk bir benizden farkı yoktu, kızılderili’nin karşısında.

Aradan geçenler okadar çoktu ki. Aradan göçenler kadar çok. Bakkal ismet gitmişti mesela, dondurmacı selahattin, gencecik fidanlar ki adları unutulmuş. Koca koca binalar peydah olmuştu aradan geçen zamana müteakip, halbuki ne güzeldi ara sokaklardaki arnavut kaĺldırımları. Havayı kirletiyor diye kömür sobalarını yasakladılar, doğal gazın insan kirliliğine faydası yok ki.

Onbeş bilemedin on yedi yıl geçmişti. Kalabalıktı mekân. Lakin yalnızdı çürümüş beden içindeki kalp. Elbiseler dahi ağır geliyordu dilsiz uşağın üstüne. Kurt kemirmiş gibi dökülüyordu ağrılar dizlerinden. Kalabalıktı gözler aradığında ışığı. Karanlık daha fazlaydı süzülerek gelen ışıktan.

Kitap kokan bir sokaktan geçti rüzgarın saçlarıyla vals ettiği kadın. Yada kadın kitap kokuyordu. Ayakkabıları yeri dövüyordu, belki beynini deliyordu mağma’nın. Kadın kokusuyla aradan geçen yılların canına okuyordu. Ve göz altlarına kara kuyular kazılmış adam hece hece okuyordu kadını. Bir yerde görmüştü sanki daha önce, yada gördüğüne benzetmek istemişti. Kadınıda istedi hatta, ama haddini ezmişti bir çırpıda. Ne güzeldi zamanı durdurabilmek hayali ve bir okadar da imkânsız.

Dövülmekten memnun olan kaldırımın sesi azalıyordu kulaklarında. Tak tuk, tak tuk,tık tık tı..... Oradan geçerken neleri vermişti adama ama zerre farkında değildi. Fark etmedi dedi, görmedi bile, Ata sözü vardiya hani davul bile dengi dengine. Sonrada güldü iki büklüm oldu yanakları. Bu kadın ayaklarıyla böyle güzel nağme çıkartıyorsa Kara Kara taşlardan, kim bilir davulla neler etmezdi.

Yıllar alıp götürün benide benden aldıklarınızın yanına. Hatta " uçak babama selam söyle"
Ben istermiyim sanıyorsunuz saçmalamayı. Böyle mesnetsiz kelimeleri yan yana koyup domino oynar gibi dizmeyi. Ama deliyor, kelimenin gücü mantığa Galip geliyor ve yerlerde sürünüyorsunuz. Dövülmekten zevk alan kaldırım gibi ses çıkartıyor yazdığım sayfa. Ve kömürünün sivriliğini yitirirken kalemim dahadabir oynuyor satır başlarında. Vals ediyorum ve hiç haz almıyorum bilmediğim bir dansı yaptığım için. Bir k:itap kokuyor burnuma italyan bir yazarın kitabı, arkasında on kuruş yazıyordu. İnsanların beş para etmediği bir dünyada.

Eyvallah...