-Nazik ol !
-Ama ben naziğim.
-Ben diyerek söze başladın, demek ki bencil bir karakterin var. Benciller “ gerçekten nazik” olamaz.
-Of ! Tamam nazik olacağım.
-Ben nazik ol dedim diye mi ?
-Aaa ama bir karar ver !
-Benim kararıma göre mi davranacaksın ? Halbu ki karar verecek olan sensin.
-Ne yapmam ya da ne olmam gerekiyor şimdi ?
-Bana mı soruyorsun ne yapman ya da olman gerektiğini ? Benim cevabıma göre mi yön bulacaksın ?
-Hayır da hani nazik ol dedin ya…
-Dedim ama belki de benden daha naziksin ve bu duruma göre daha nazik olmayan birinin sözünü dinlemiş olacaksın. Bize bir şey söyleyenin, söylediği şey konusunda bizden daha ilerideymiş, daha bilgisine sahipmiş gibi olduğunu düşünmeye alışıktır bünyemiz.
-Eeee ?
-Ne eeee?
-Yani ne oldu şimdi ?
-Basit. Kendin olamadın…
-Nasıl yani ?
-Eğer kendin olsaydın başkalarının davranışlarına, hislerine, cümlelerine, yargılarına, eleştirilerine göre değil
kendinin ne olduğu bilgisine göre hayatına sahip çıkardın
-Anladım.
-Anlamadın ama öğrendin.
-Tamam öğrendim.
-Bak yine aynı yola saptın. Yine kendi inandığın hissederek kurduğun cümleye sahip çıkmadın. Herkes gibi olmak mı istiyorsun !!!
-Ama …
-Aması falan yok. Gördün işte herkes gibi olmak için çaba harcamana gerek yok…