- 1468 Okunma
- 7 Yorum
- 1 Beğeni
KONUŞMAK İSTİYORUM
KONUŞMAK İSTİYORUM
Yağmur sicim gibi yağıyordu.Şemsiyemi zorlukla açabildim.Bu hep böyle oluyor.Ne zaman şu şem-
siyeme gereksinim duysam bana böyle sıkıntılar verir.
Şemsiyemi açtım;ama o da bu yağmurdan koruyamıyordu beni. Burnuma,kulaklarıma,omuzlarıma arsız
yağmur damlaları düştükçe düşüyordu.Şemsiyeme rağmen iyiden iyiye ıslanıyordum.
Gerçi dolmuş durağına epeyce yaklaşmıştım. Ancak, her nedense çoğu kez bir iki dakikalık olan yol,
böyle havalarda uzadıkça uzuyordu. Üstüne üstlük parke taşlarının üzerinde düşmedem , tökezlemeden
yürümek oldukça zordu.
Yoldan geçen araçlar üstüme başıma çukurlarda birikmiş pis suları fışkırtıyordu. Elim yüzüm ,elbisem
berbat olmuştu. Hele hele zavallı kabanım ,bu amansız yağmurdan sonra kim bilir ne kadar eskiyecek...
Öteki giysilerim neyse de şu kabanıma onlardan daha çok yanıyorum. Nasıl yanmam! Bu kaban beni
karlı tipili günlerde az mı basmıştı bağrına! O aman vermeyen soğuklardan,ayazlardan az mı korumuştu!
Sebepsiz sebeplerle salonda yattığım gecelerde yorganım olmuştu üstüme. Yakamı kaldırıp ellerimi ceple-
rime soktum mu keyfime diyecek olmazdı! Hele de ıslık çalıyorsam...
Canım sıkkınken kabanım omuzlarımdaysa sırtımı sağlam birine dayamış gibi olurdum.
Çenemi sağ avucumun içine aldığımda biraz da efkarlıysam bilin ki sırtımda kabanım vardır. O,bensiz
ben onsuz olamıyoruz işte!
Aslında maksadım kabanımı anlatmak değil.Kabanımı bahane ederek sizinle biraz konuşmak istiyorum.
Evet, evet,konuşmak istiyorum. İçimi kemiren derdimi ,sıkıntımı birine yok yok size anlatmak istiyorum.
Derdimi paylaşmak istiyorum ki azalsın ,azalabilirse...Sizinle sizinle sadece sizinle konuşmmak istiyorum.
Siz hiç sesli sessizliği ,kalabalığın içinde kalmış yalnızlığı yaşadınız mı! Neredeeee! Yaşasaydınız beni kesinlikle anlardınız.
Düşündükçe içim daralıyor, aklım karışıyor. Nasıl olur da beni anlamazsınız! Daha dün kör ışığın altında
kırık dökük bir bankta saatlerce size kendimi ,yaşadıklarımı anlatmadım mı! Siz de bana :"Bu anlattıkla-
rınızı yaşadığınıza inanmak bile güç." demediniz mi!
Zaten bu hep böyle oluyor.Tam birine alışıyorum,ısınıyorum hooop bir de bakmışsınız yine kabanımla
başbaşa kalmışım. Oysa ben sizinle sadece konuşmak istemiştim.Belki paylaşmak acıları azaltırdı ...
YORUMLAR
:(
ÇOK GERÇEKÇİYDİ ÇOK
NE YAZIK Kİ ARTIK DİNLİYENDE YOK ESKİDEN BİR ŞEY ANLATSAN AKIL VEREN ÇOK PARA VEREN YOK DERLERDİ ŞİMDİ AKIL VERENDE KALMADI
Yüreğine
Emeğine
Sağlık
Selam Saygı Sevgi Sabır ve Dua İle...
ALLAH C.C EMANET OL.
Şükrü Beşiktaş
Merhaba,
Konuşmak iyi gelir bütün konuşabilenlere !
Teşekkür ederim selamlar !
Şükrü Beşiktaş
Bazen kurarız ya içimizde bir başka dünya...
Onunla söyleşiriz.Bu bir kalem olur ,ya da kaban
fark etmez.
Teşekkür ederim saygılar.
hani derler ya bir ben birde dört duvar
siz hiç olmazsa parklara çıkmış dolaşmışsınız
günümüzün batı kaynaklı aslı bir hastalığı yalnızlık
aile yapımız komşu ilişkilerimiz değiştikçe çekirdek aile tipine geçtikçe yalnızlık artıyor
o yüzdendir ki bazen bu sanal sitelerde gerçek hayattan daha güzel dostluklar kuruluyor
çükü hayatın ortak noktalarında buluşuyoruz
kabanınız ve sanal dünya hoş bir yazı idi
kutladım
SESLİ SESSİZLİKTE BENCE HERKES KALMIŞTIR, DUYGUSALLIK OLMAYA GÖRSÜN HER ŞEY KİŞİYE ADETA DERT OLUR, KİME DERDİNİZİ ANLATSANIZ ANLAMAZ, HEM DE HİÇ HOCAM..
ZAMAN ZAMAN PSİKOLOJİMİZDE BİR TAKIM ARTMALAR BAŞLAR, DÜNYANIN YÜKÜNÜ TAŞIMAZ OLUR OMUZLARIMIZ, SONRA BİR BAKMIŞIZ HER ŞEY NORMALE DÖNER..
BU DURUM SANIRIM BÖYLE BİR OLGU, ASLINDA SİZLERLE KONUŞMAK İSTİYORUM DEMEKLE, BİR NEVİ DEŞARJ OLMA ŞEKLİYDİ..
İYİDE YAPTINIZ KONUŞMAK İLE, SAYGILAR EFENDİM..
Yaşasın kaban,
Kaban pek yaman;
Azaldı derdin,
Kendini yerdin! (Doğaçlamamdır)
Okudum ve şunu iyi anladım ki yalnızlık çok zor, yıkıcı ve yok edici bir duygu! Hiç değilse hissiyatınızı yazıya dökerek bizlerle paylaşmış bulunmaktasınız; ne mutlu! Asla yalnız değilsiniz zira bizler varız ya! Tebrik, teşekkür, saygı, muhabbet ve selamlarımla…
Eğitimci tarafından 8/23/2013 7:42:39 PM zamanında düzenlenmiştir.