"Diledim, gözlerinden gözlerimi silme diye, diledim çok diledim.
Yasını tuttum, akşamlar bıraktım ardımda,
ağladım, ağladım, ağladım...
Karalar bağladım."




Yarım bir yangın yeriyiz şimdi.

Henüz küllenenlerin yanında yanmaya devam edenlerin varlığı gibi. Gidenlerin bıraktığı acılara hükmediyor bütün oyuncular, sesimize kılık geçiriyoruz, korkunç bir yaşama telaşına girişmiş bütün senaryolar...

Kırık dökük paramparça olmuş dünyalara şahit oluyoruz, hayata hükmetmek için veriyoruz koca bir ömrü. Bir çırpıda silip süpürmeye çalışıyoruz yılların biriktirdiklerini. Alışıyoruz yangınlar yaşamaya ;an be an. Nefes aldıkça şükretmeyi unutuyoruz, sahip oldukça kaybetmeyi...

Sevdikçe kanatıyoruz kalp dedikleri o cümbüş yerini, sevdikçe kahrediyoruz birbirimizi. Lanetliyoruz aşk üzerine yazılmış bütün şiirleri, kızıyoruz şairlere...


İnsanlar ölümle kavga ediyor durmadan, oysa ölüyoruz yaşadığımızın farkında olmadan.Ölüyoruz, yaşadığımızı sanarken, duymuyor kimse hıçkırıklarımızı.

Aşk dedikleri bir yalan çıkıyor ortaya bahanelerle üstünü karalıyoruz, kirletiyoruz tertemiz ellerimizi, bir masumiyet bırakıyoruz ardımızda.

Çantaları hazırlama vaktidir şimdi, o uzun yolculuğa çıkma vaktidir.
Emanetleri teslim edip gitme vaktidir.
Yanmışız, kül olmuşuz;

yitme vaktidir....



Nuray KAÇAN - 2013