Neredesiniz?
Geziciler, çapulcular, duran, oturan adamlar?

Mısır, Şam ağlıyor. Bebekler, çocukla, analar ölüyor.

Siz neredesiniz?

Hangi yazlık bölgede? Hangi koyda. Yatınız da, şezlongunuz da bilmem hangi marka içkiyi yudumluyorsunuz????

Hani nerede tencereleriniz, tavalarınız? Dibimi tuttu yoksa tencerelerinizin? O yüzden mi sokaklara çıkamıyorsunuz?

O yüzden mi hepimiz çapulcuyuz diye naralar atarken; şimdi hepimiz müslümanız, ’hepimiz mısırlıyız,şamlıyız’ diyerek sokaklara inmiyorsunuz?

Ne oldu üç beş ağaç için ortalığı yakıp yıkanlar, bebekler, çocuklar ölürken ne yapıyorsunuz?

Televizyonları kapatıp, sosyal medyadan, ayrılıp kafanızı yastığınızın altına mı gömdünüz de, sesiniz soluğunuz çıkmıyor?

Ya insanlık insanlığa ne oldu?

Tüm dünyanın önünde katliam yapılıyorken, tüm dünya bu vahşeti izliyorken, kimse dur sen ne yapıyorsun demiyor. Peki kim verecek o masum çocukların hesabını, kim yüklenecek bu ağır suçun bedelini?

Ve kim aynaya baktığında gülebilen gözlerle hiç birşey olmamışcasına hayatına devam edebilecek?

Hanginiz çocuklarının yüzüne baktığında Mısır da, Şamda katledilen çocukları düşünmeyecek?

Hangi söz, hangi kelime yavrusunu yitiren bir anneyi teselli edebilecek?

Kim, nasıl o anneye çocuğunun tek bir tel saçını, onun kokusunu, onun gülen yüzünü geri getirebilecek?

Gözyaşlarıyla yazdığım bu iki satır anlatabilecek mi onların acılarını paylaştığımı?

Hepimiz suçluyuz; bu insanlık ayıbında, bu insanlık suçunda hepimiz suçluyuz. Engel olamadığımız için, çaresiz kaldığımız için, susup seyrettiğimiz için hepimiz suçluyuz.

Rabbim bizleri affeder mi bilmiyorum, ama ben kendimi affedemiyorum çaresizliğimden, acizliğimden.

Rasulullah (S.A.V.) ”Dua müminin silahı dır.’ Sözününden alfdığım güçle tek silahıma sarılıyorum. yYüreğimden göklere yükselen feryatlarımla yalvarıyorum rabbime ’bu zulüm, bu katliamlar dursun’diye...


Hülya Akyıldız