BEYAZ GÜVERCİN

• 22 Ağustos 2013 Perşembe 21:27:18

Bir yolculuk görünen ve görünmeyene yol almakta. Uğrunda ne var ne yok bilemezken.Gecenin bir yarısı karanlıklara inat köyün engebeli asvaltı üzerine konan bembeyaz kocaman bir güvercin ele avuca sığmaz, arabanın uzun farının son noktası çok uzakta belirdi karanlıktaki aydınlık. Derin sohbetimizi bölercesine adeta donduk kaldık, sustuk sadece tek noktaya baktık, biz ona yaklaşırken o beklediklerini görürcesine hoşgeldiniz der gibiydi.

Ne korkup ürküyor ne uçuyordu yavaşladık lakin belirginleştikçe şaşırtıyordu bizi oysa sakin ve sessiz küçük adımlarla bize doğru. Bir ev sahibinin misafirini beklercesine, İçimden beklediklerim sizsiniz dediğini hissettim, bizde bizi bekleyenin rahmetli annem olduğunu hissettirdi. İçimizdeki burukluk ve kaygılı yolculuk soluğumuzu sevince, inanca, paylaşıma döndürdü. Aslında biliyorduk bizleydi her zaman her yerde, kol kanat açarcasına. Yüreği güzel annem barış ve sevgi elçisi onun için köy yollarına biraz takatsiz biraz yorgun düştüğümü görmüştü sanki. Her yerde her zaman ondan işaretler var ah bir anlatabilsem. Bir çoğu nesnel, hissi ama netti benim gördüğümü gören iki kişi daha vardı aynı anda aynı şeyi hissedip hiç konuşamamıştık oysa. Biliyorduk bu bembeyaz güvercin gerçekti. Zamanlaması harikaydı.

Araba yaklaştıkça korkmuyor kaçmıyordu, ürkek ve korkak değildi. O dağların arasından geçen ıssız yolda farketmemiz ile geçen zaman mı uzadı, biz mi yavaştık bilemiyorum. Tek bildiğim uzun odaklı bakakaldığım zamanda bizde yavaş ilerliyorduk. O saniyeleri durdurmak geldi içimden. Zira anlatıcağı ve anlamam gereken ne çok şey varmış. Üçümüz gözümüzü alamadık, yaklaştığımızda 3-5 metre kadar kanatlarını açtı ve gökyüzüne yavaşça süzüldü. O bembeyazlık gökyüzünün karanlıktaki tek ışıltısı gibiydi.ne ay ne yıldızlar yanında sönük kalıyor, gökyüzünün karanlığına bembeyaz bir güvercinin gelin gibi yansımasıydı. Karanlıktaki belirginliği öylesine barizdi ki nutkumuz tutuldu tek kelime edemedik.

Hayatta hiç bu denli büyük ve bembeyaz bir güvercinle karşılaşmamıştım. Köy yoluna dönerken vede köydeyken o güvercinin samimi duruşu yanımdaydı içimdeki güç annemin gücüydü, garip gibi gelse de kendim değildim. Hüzünlerimi alan sevinçlerimi ikiye katlayan iyiki ordayım dedirten beyaz güvercinle birlikte yol alıyorduk. Her şeyin babamın istediği gibi gittiğini gördüm. Bizi o yollara güçlü iradesiyle götürürken bizi bekleyen güvercinle mutluydum hiç olmadığı kadar.

Saygıdeğer babam bana söylemlerinde; zaman zaman yapamayacağım beni aşan her şeyde ve de söylemlerinde bana yüklediği sabır ve inanılmaz ALLAH büyüktür yardım eder demesi kulaklarımda çınladı bir an. Çoğu zaman insan nasip ve kısmetinin nerede ne zaman olacağını tayin edemez, yediğin ekmeğin içtiğin suyun kısmetinin, kaderinin alın yazgısıyla yansıdığını da kızım sen bile fark edemezsin demekte. Yılların tecrübesi olsa gerek yaşı kemale ermişliğin eşiğinde hisseden insanlar fark edebiliyor ancak. Maddiyatla maneviyatı ayırt etmiş insan değerinin, insanlığın yanında duruşuyla söylemler ne çok örtüşüyor insana dair olanı anlatırken.

İnsanoğlu kuş misali bu gün varsın yarın yoksun, önemli olan var olduğundaki değer ve kıymettir, gerisi de hayra hasanata yansır. Arkandan bir ALLAH razı olsun diyenin varsa ne mutlu insanoğlu sana. Benlik güdülerine yenik düşmemiş insana yakışır olan ve hayırlı evlatların hep var olması dileğiyle yollarınızda bembeyaz güvercinler sizlere de sevdiklerinizden bir haber adına hep yansısın. Ana gibi yar, baba gibi diyar olamaz. Onların kıymetini bilip baş üstünde taşıyanlara Sevgi ve Saygılarımla


Yazan- Hülya COŞKUN