Yatağımla Olan Savaşım

• 11 Nisan 2008 Cuma 14:45:37

Sabaha kadar düşüncelere dur demek için çare arıyorum. Aklımdan çıkmıyor bir türlü sessizce çekip gidenler, yol alıyorlar şimdi beynimden belirsizleşiyor yüzleri. Duruyorum kendimce düşünüyorum; nerde ne hata yaptım diye, hangi zamansız uykuyu kaçırdım diye. Olmuyor çare bulamıyorum hiçbir derdime. Uyumak için savaşıyorum bu kez yatağımla. Yastığımı bir o yana bir bu yana alıyorum, olmuyor. Uyuyamıyorum

Saate bakıyorum; yelkovan akrebin, akrep yelkovanın peşinde perişan olmuş. Sızım başlıyor bu kez. İnliyorum, iniltilerimi dinleyen var mı, kimse duyuyor mu sesimi diyip, yataktan fırlıyorum. Koyuluyorum yıldızları izlemeye, aya bakıyorum, düşünüyorum uzaklara dalıyorum… her şeyi bir bir aklımın süzgecinden geçiriyorum olmuyor. Başaramıyorum. Elimi kolumu bağlayıp yatağıma dönüyorum. Yastığım bıraktığım gibi, yorganım dağınık hala, bakıyorum el değmiş mi diye, yok değmemiş gibi hala bıraktığım gibi.

Başlıyorum savaşıma. Yastığımı bir o yana bir bu yana. Yorganı savuruyorum ayaklarımla. Uyumak için savaşıyorum. Gözlerim yanmaya başlıyor. Aklımdan çıkmıyor çekip gidenler. Yüzlerini düşünüyorum, belirli belirsiz hayallerde savaşıma devam ediyorum…

Yaklaşıyorum firar eden uykuma, aklıma ani bir hatırlayış geliyor. Tüm çabam boşa çıkmış yetmiyor gibi yatağımdan yeniden fırlıyorum, yastığı yorganı atıyorum. Yatağımı bozuyorum, uykum kaçıyor yeniden savaşa başlıyorum