Kesişim

• 14 Ağustos 2013 Çarşamba 03:00:36

Herkesin bir sevdası vardı.

Çoğu karşılıksız çoğu ızdıraplı.aslında düşününce insanların içini dolduran biri hep vardı.hem de öyle doldururdu ki olmasa o insan boştu.bir çuval yahut bir kağıt kadar boştu.

Herkesin bir özlemi vardı.

Çoğu özlemini alır karşısına otururdu.saatlerce usanmadan otururdu.tam zifiri karanlıkta belki bir damla gözyaşı...

Ama bir düşünse ya kim için ne için bu elem?

Düşünmezdi,o sadece özlerdi.

Herkesin bir suskunluğu vardı.

Çoğu konuşmalara küsen..öyle bir özlemdir ki taş olsa dile gelir.adına ne efsaneler dizilir.

Ama bir düşünse ya kim için ne için bu elem?

Düşünmezdi,o sadece hasret suyu içerdi.kana kana severdi.bir dağ düşün uçsuz bucaksız..eteğinden doruğu görünmeyen.ama çatır çatır yarılmış toprağı.bir damla su görse ete kemiğe bürünüp şükredecek..oradaki dağ çiçeğini severdi işte.nadide olanı..tek olanı..öyle bir dağ çiçeği ki kokusunda bütün özlemleri gizli.

Herkesin hayatında bir başkasıyla kesişen yer vardı.

Özlemekten dili kurak toprak olan vardı özlendiğinden haberi olmayan ve o kurak toprağa su olmak isteyen.