hissediyorum ki..

• 10 Nisan 2008 Perşembe 10:12:50

Oniki gündür buradayım..ilk girdiğim günkü heyecan ve telaşla okuyorum hala tüm yazılanları..Sanırım biraz kolayımada geldi buradan okumak..pc sürekli açık olunca gözüm takılı kalıyor sayfalara..bazen defalarca okuyorum bir şiiri..ve bi cümlesine bir hayatın sığdırılabildiğini görüyorum hayretle..oldum olası duygularını şiirlerle şarkılarla anlatmayı nasılda güzel başarmış güzel ülkemin coşku dolu yürekleri..bir nokta bile koymak bence emektir..emeklerinizle burada olduğunuz için hepinizi seviyorum..iyi ki varsınız..ve işte bende yazmaya karar verdim..Çok iyi olmayacağı kesin,günün yazısı seçilme gibi bir kaygımda yok (bu kadar üstadın arasında lafı bile olmaz)sadece içimdekileri hissettiklerimi paylaşmak amacım..olumlu yada olumsuz tüm yorumlarınız için şimdiden tşkler..minik ellerin..büyürken herşeyi düşünürüz en azından aklımızdan geçirir hayal kurarız..Eminim hiç kimse kendi yaşadığı olumsuzlukları çocukları yaşasın istemez..Ah be abim..biliyorum sende istemezdin..istemedin..tüm gücünle dayanmaya çalıştın..babasızlığı taa en içimizde yaşarken sen bize babaydın..nasılda tutardın ellerimizden sıkıca..okuldaki toplantılarda ben abisiyim derken, uzaktan baktığımda baba olmaktan fazlayım derdi gözlerin..yada ben böyle hissederdim..hata yapmaktan hiç korkmadık çünkü bilirdik sen koca bi dağ gibi oradaydın,bizimleydin...herkes gibi iyilikte ve kötülükte sağlıkta ve hastalıkta beraber olacağız diyerek çıktınız can yoldaşınla yola..hangi yol düpdüz uzanır giderki..sizinkide düz değildi..arada zorlasada sizi yürüyordunuz işte..bir gün baktıkki canıyla kanıyla kendi oğlunun babasıydın..o güne kadar bir babanın çocuğuna böyle derin bi sevgiyle baktığını bu kadar içten sarıldığını çok yakın görmemiştim...sanki oğlunla nefes alıp veriyordun..bir gün artık bu yolda birlikte yürüyemiyoruz diye karar verdik dediniz..sustuk,konuşacak olsakta susturulduk..bitti dediğinde bitmişti çoktan..içimiz yandı,herkes çocuğundan ayrı kalsa sen kaldıramazdın bunu..elinde valizle bir akşam kapıdaydın..bir kapı ayırıyordu oğlunla seni..içerde bırakmıştın bir gülümsemesine dünyayı yok sayacağın can oğlunu..valizinde ne varsa sadece oğluna ait şeylerdi..o geceyi nasıl geçirdin hiç bilmiyorum..diğer gecelerden daha karanlık ve daha uzundu mutlaka..sabah uyandığında oğlunu uyandırmak,babacığım beş dakika daha diyerek nazlanmasını izlemek,kahvaltısında sütünü bitirmesi için ikna ederken tuttuğunuz takımdan söz etmek,sonra kocaman tüm sıcaklığınla öpüp okula göndermek istedin belkide...belkide bunları düşünüp çıkmadın yataktan..haketmiyor oğlum diye düşündün..babsızlığı kim hakedederdi ki..değiştirebileceğin bişey olduğunu göremeyincede sessizce kabullendin.. içindeki o kulakları yırtan sesliliğe rağmen..hiç konuşmuyordun..biliyordum içinde ki yangını..aynı şehirde olup oğlunu uzaktan görmenin acısını ancak yaşayanlar bilir..nasıl anlatılırki böyle bi acı..hiç bir sözcük yetmez bence..sen çocukken babaya özlemle büyürken işte can oğlunda aynı kaderi paylaşıyordu..yüreğin daha fazla dayanamadı ve ilk kalp krizini geçirdin daha 35 yaşında..geri döndü dedi doktorlar..gidemezdinn.nasıl bırakır giderdin..biliyordun babanın yerini hiç kimsenin tutamıyacağını..bypassla düzelttiler kalbini..ama içindeki yaralara hiç dokunamadılar..onlar gittikçe büyüyordu..bize hızlı geçen tüm günler senin için sanki geçmiyordu..birlikte olsak konu hep oğlundu..onunla yaşıt olan çocuklar dostun,ve zamanını dolduranlardı..ne kadar çok şey buluyordun onlarla paylaşacak..aynı şehirde değldiniz artık..dayanamayıp sende ayrı bi şehire gittin..yine valizinde oğlunla dolu anılarla taşındın..her doğum gününde oğlum bir yaş daha büyüdü diye sevineceğine bensiz geçirdiği bir yıl daha diyerek acırdı için..senin tercihin değildi bu..annesi seninle görüşmesini uygun bulmamıştı..ve sen annesiz de yarım kalacağını bildiğinden tamam demiştin huzurunuz kaçmasın..nasıl isyan etmediğine hala şaşıyorum..annesi, babasız da yarım olacağını düşünmüuyorsa sen bunu hatırlatmalıydın..sessiz kaldın..yüreğin çığlık çığlığa isyan ederken ...ve yüreğin yine dayanamadı ikinci kalp krizini geçirdin..ikinci bypass la yaşıyordun işte..altı koca yıl geçti..bize göre altı..kimbilir sende kaça katlandı bu altı yıl..büyümesini bekliyorum diyorsun yılda üç kez görerek..daha sonra her gün göreceğini ümid ederek..umarım canım abimm yüreğin dayanır büyüdüğünü görmeye..daha çok göreceğin oğlum diyebileceğin günlerin gelmesine..ayrı şehirlerde olsanızda biliyorum ki sen her an onun yanındasın..önceden her babalar gününde seni arardım..babamdın babasızlığımda..şimdi elim gitmiyor telefona..oğlu arasın önce ve kutlasın dünyadaki en iyi ,en kocaman yürekli babayı diye..şu an yine ağlıyorum..yazamıyorum..zaten çok uzun bi yazı oldu .birde acemice olunca kimse okumaz belki ama benim abim içimdeki babam için sayfalar yetmezki..sevgiyle.saygıyla öpüyorum canım abim..okuyan olursada saygılarımla..