Hayelleri olmayan ömrü neyleyim?Ömrümün baharı solmuş gidiyor ben bu saatten sonra mutluluğu neyleyim?Rüzgarda savrulan yaprak gibiyim.Canıma kastedenleri ben nasıl seveyim?Ruhu olmayan bedenimi ben neyle avutayım?Doğmasın güneşim sabah olmasın.Kör bir kuyudayım kırık tüm merdivenlerim.Can kırıklarımın hangi birini yapıştırayım?Cam kırığı olsa bilirim neyle yapıştıracağımı da lakin can kırığının yapıtırıcısı nedir?Canı yanan insan neyle avunur?İnsanın içi acırmış bilmezdim öğrendim.Büyüyerek yaşlanmadım ben öğrenerek can kırıklıkları biriktirerek yaşlandım.
İnsan en çok en sevdiği ile sınanırmış.Sen benim sınavımdın ben senden sınıfta kaldım.Kırık notlarımı cebime koyup düştüm yollara.Düşmem dedim düştüm,şaşmam dedim şaştım,öldüm dedim de yaşadım.Feleğin en pis çemberinden geçtim.Bozuk para gibi harcadım tüm düşlerimi.Senden ibaret olan kalbimi taşıyamadım.Bir orospuya emanet ettim o da ilk gördüğüne sattı seni.Kim taşıyabilirdi ki bunca yükü.Hiç doğmamış çocuklarımı cami avlularına bıraktım ben.Kendimi unutmak istedim kuytu bir köşede olmadı.Aklımda sen vardın bırakmadın beni o kuytu köşede.beni benden aldın da seni benden geri almayı unuttun.Giderken son bir kez bakmadığın gözlerim kör oldular.Görmez oldum güzel olan hiçbir şeyi.Ne bir dost ne bir arkadaş bıraktım.Annemin sesini unuttum.Çiçeklerim soldu susuzlktan.Kedim bile kaçtı benim karanlığımdan.Çok mu çirkindim?Yoksa çok mu karanlıktım da benden kaçıp güneşe gitmeyi tercih ettin?Nedenlerim vardı becerisizliklerimle sevişen.Ulan tüm duygularım kahpe çıktı üç kuruşa sattı beni.Zaten mutluluğum kadar kahpesini hiç görmedim.O hep gösterdi ama elletmedi.Hepsi yolun yarısına bile gelmeden en başında kaçtılar.Ben böyle değildim küfür nedir bilmezdim.Şimdi sövmeden başladığım cümlem yok.Cümle aleme rezil oldum.Veziri bile olamadığım hayatımda piyondan bile aşağıyım.Sağa sola savurdum kendimi.Şimdi nerdeyim bilmiyorum.Bildiğim tek şey var sen aklımda oldukça ben bir harabeyim.