DESTANLAR YAZMALI

• 6 Ağustos 2013 Salı 23:46:40

Destanlar Yazmalı...
“Yanar döner kalemler yazıyor bir düzüye
‘Halkın derdi konusu artık eskidi’ diye.
Bu zamanın şairi unutmalıymış onu
Kanmayın sakın gençler hiç eskir mi bu konu.
Ah keşke eskiseydi cennet olurdu her yer.”
Bir türlü kendimi şiirden ayıramıyorum. Şiirsiz bir dünyada şiir sevmek, yazmak...
Bu duruma düşeceğimizi yeni anlamıyorum, birkaç yıldır koparıldım güzelliklerden. Nerdeyse düşman sayanlar var.
Akla, güvene, çıkara bağlı ne işler var, onlar dururken sen tutmuş şiir diyorsun. Eski zamanlarda da böyle miydi? Şiir yazmanın bir mevsimi mi vardı? Ölümler, öldürmeler, cana kıymalar, neler neler ortasında bir insanlık doğdu büyüdü...
Olaylar karşısında şiire yer yok mu? Hayır her zamankinden daha çok... Haksızlıklar, yalanlar yüzyıllardır şiiri yok edemedi. Şairleri kırdı geçirdi, zindanlara attı, hapislerde süründürdü. Örnekler o kadar çok ki hapislerin kaçınılmazlığından kurtulabilen bir tek şair söyleyin? Özellikle ülkemizde... Kim şiirlerle görüşünü açıklamaya kalkmışsa başına bir yumruk yemiştir. Sorsak gençlik şairlerimize, içlerinde yasalarla yasalara karşın hücrelerde yıllarını geçirenler. Kimler kimler... Nâzım’dan başla, Dinamo, Ilgaz daha kimler...
Hüseyin Haydar’ın “İsyan Makamı”nı okuyorum. Baştan başa direnmeye çağrı dizelerle dopdolu bir kitap. Korkutucu bir toplum düzeninde yaşıyoruz. İnsanlar özgürlük diye toplanır, bağırırlar, başlarına kocaman kamyonlar, tanklar bilmem neler iner.
“Elinizi çabuk tutun dilinizi çabuk.
Dağıldı dağılacak halkın göğüs kafesi
Abuk sabuk tükettiğimiz nefesimizi
Bir sözünüz kaldı mı söyleyecek
Kaldı diyorsanız, atılın ileri.”
*
Ah!..Canım Oktay AKBAL Hocam…
Ne! hocam mı dedim!
Af edin beni lütfen!
Bu hitap’ı hak edenler parmakla gösterilirken bir zamanlar..
Yazık ki şimdilerde semt pazarlarında tezgahlarına müşteri çekmek isteyen satıcılar gelen geçenlere “hocam bakar mısın!” diye sesleniyorlar. Ve bütün başlar tezgahlara çevriliyor!
*
“Allah kimseyi ahir zamana bırakmasın.O günler çok çetin geçecek derlerdi büyüklerimiz.” derdi en yakın arkadaşım anneannem..
Off..hem ki ne çetin ANNEANNE…
*
Hemen her şeyin dokunulmayacak kadar kirlendiği..
İnsanların insan kılığından çıktığı..
Bin bir yüzlü insanların toplumu ve hatta en yakınındaki kimseleri dahi kandırdığı..
Ve bunların akıl almaz çirkinlikteki kapkara gerçek yüzlerini yüzlerine vuramamanın çaresizliğinin yaşandığı..
Ve de böylesi bir mezbelelikten kaçıp kurtulmak için bir mağaraya mı sığınmalı yoksa inzivaya mı çekilmeli..

Bunlar kolay işler..
İş odur ki bu amansız günlerde İnsan olarak kalmayı başarabilmek. Olduğun gibi görünebilmek..
*
Şairler de eskide kaldı Şiirlerde..
Şimdi meydan….........
*
Hapishane duvarlarına ölümsüz dizeler yazanlara..
Başın öne eğilmesin/aldırma gönül aldırma diyenlere..
Yurdunun bağımsızlığı için öz yurdunun toprağına hasret
gidenlere..
Şair olmaktan önce insan olanlara..
Şiir yazmaktan öte gerçekleri haykırabilenlere..
SELAM OLSUN.

Ey çerh-i sitemger dil-i nalana dokunma
Hicr alemidir ettiğim efgana dokunma
Ey tiğ-i elem yareledin cismimi bari
Cananıma nezr eylediğim cana dokunma.