Niye geldin yine? Niye çiçeklerini açıyorsun? Bilmez misin sen gelince ben deliriyorum. Aklım uçuyor yerinden.Çığlıklarım kulakları tırmalıyor.Toprak acı çekiyor ayaklarımı yere vuruşlarımdan… Niye geliyorsun?
Sen gelince ben benlikten çıkıyorum… Şair olasım geliyor. Yeşilde uzanmak, maviyi izlemek istiyorum. Durmadan konuşmak, çiçekleri koklamak, yaşadığıma şükretmek istiyorum…
Sen gelince hayatı ne kadar sevdiğimi anlıyorum. Tutkuyla bağlanıyorum yaşama. Sevgiyi haykırmak, koşmak, yorulmak, yeşile uzanıp maviyi izlemek istiyorum.
Sen gelince yalnızlığa lanet ediyorum. Niye geliyorsun ki, anlamıyorum…
Sen gelince ağaçlar gelin oluyor, kediler anne… Sen gelince balonlar uçuşuyor gökyüzünde. Ten denize doyuyor, deniz tene. Papatyalar açıyor, saçlarımı boyuyor güneş. Sen gelince sıkıntılar ter olup uçuyor. Uyanıyor kainat…
Sen gelince fidan dikiyor umutlarıyla insanlar. Ben de bir kılıç çiçeği ekiyorum saksıya. Dileklerim gerçekleştikçe çoğalsın, büyüsün diye. Öpücükle uyandırıyorum her sabah… Her sabah bir yudum su ikram ediyorum. Umutlarım da su gibi saf, duru büyüsün diye.
Sen gelince ben benlikten çıkıyorum. Sen gelince yeşile uzanmak, maviyi izlemek istiyorum. Sen gelince ben… Ben deliyorum.
Sen gelince kentin dört yanından müzik sesleri geliyor. Sevgilerin fermanı yayılıyor dilden dile. Kırlangıç yaşlı adama kavuşuyor. Hercai başka çiçeklere. Her yeni gün biraz daha yaklaşıyor bugüne. Her sabah bir öncekinden daha sıcak…
Sen gelince rüzgar okşuyor yüzümü, ellerime toprak kokusu doluyor. Ayaklarım özgür kalmak istiyor. Gözlerim zehrini dışarı, sevincini yüreğime akıtıyor…
Sen gelince bulutların bayramı başlıyor. Yaslar sona eriyor gök kubbede. Börtü böcek halay çekiyor. Bir kelebek anlık ömrünü kanat çırparak geçiriyor…
Sen gelince ben deliriyorum… Yelkenlerimi açıyorum…
Sen gelince ağaçlar gelin oluyor, kediler anne… Her şey çift oluyor bir anda… Bir ben tek kalıyorum sen gelince… Niye geliyorsun ki?