KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
kal diyemedim sana.
Suskun rüzgarlara dönüşünden belliydi sevdamız,dinecek bitecekti.
Biz ayrılığı doğuracaktık yüreklerimizde.sen gidecektin ben kalacak.Bir kırlangıç kanadına yükleyecektin sevdaya dair beklentilerini uçup gidecektiniz.kalmamıştı bende.bir canım vardı verebileceğim al diye.Biliyorum onada sen kıyamazdın.BU yüzden sana kal diyemedim.Yüzsüz duygularım utanmıştı kal demeye.İçerimde yangınlar azarken dumanıyla acılar çektiremedim gözlerine.Yüreğim bin parçaya bölündüde utancımdan bir parçasını bile al koy valizine diyemedim.Eskittiğimiz bir sevdanın yükü zaten yetiyordu üzerine yüklüğe.
Giyorken yasemen kokulu yollardan yasemenlerin boyun büküşlerini gördüm.Bes belli üzülüyorlardı.Kim bilir ne figanlar ediyorlardı onlarda suskun yüreğim gibi.Bir dile gelselerdi varya.Biliyorum için sızlardı seninde.
Farkettimde bedenin gidiyordu ama gölgen geri asılıyordu.Yorgundu.Gitmeye niyeti yok gibiydi.Keşke gölgeni bırakabilseydin bana.izlerini bırakabilseydin.Seni özlediğim vakitlerde yüzümü sürerdim hasretimi giderirdim.Ağlardım be.İçimi dökerdim korktuğum gecelerde.Karanlıklardanda korkuyorum biliyosun.Ya sen yokken bir gece yarısı ışıklar sönerse.Gözlerini bıraksandı.Onuda diyemedim sana.hatırlarsın sanıyordum korktuğumu karanlıklardan.unutmuşsun.
Kalamazdın biliyorum ve bende kal diyemezdim sana.Olmayan haklarla sevmiştim seni.Milyonda bir umutla umut bağlamıştım sana.Ama sevebilmiştim seni.Umutsuzca sevmiştim.Sonunda ki karanlığı göre göre sevmiştim.Sevilmemiştim ama sevmiştim.Yüreğime girmiştin ama yüreğine girememiştim.Her sabah ben sen için uyanırken yatağımdan belki sen bir gün bile düşünmemiştin sabah güneşlerinde beni,gün ışıltılarında yüzümü.Gerçeği buydu belki.Seviyor görünsende sen biliyordun sadece en doğru senin beni sevdiğini yada sevmediğini.Ben hissedemedim.sadece hayal ettim sevdim.Ya dedim seviyorsa dedim seni canıma tane yaptım.
Suskundun hep.YAnımdaykende suskundun.Gözlerime bakmak acı veriyordu sana biliyorum.Bakamıyordun.Kaçamak bakışlara emanetti gözbebeklerin senin.Ellerin titriyordu tutarken ellerimi.Çekingendin.Başımı göğsüme yaslayışların olurdu ateşten mal kaçırır gibiydin.Hissederdim kaybolurdu.Anlayamazdım.Seviyormuydun sevmiyormuydun.Ben sende neydim.
Sahi ya ben sende neydim.Sen bende koskoca bir dünyayken ben sende neydim.Yerim nerelerdi sende.Sen benim içinaldığım ciğerlerime doldurduğum nefesken ,Ben senin neyindim.Cevabsızdım kimliksizdim.
İŞte bu yüzden gidişine kal diyemedim.Yüreğim senindir dedim ama kal diyemedim.Hakkım olmayarak sevdiğim gibi sana hakkım olmadığı için kal diyemedim.
Ve inan gidişini zavallı yüreğimle ağlaya ağlaya seyrettik.
YORUMLAR
defalarca okudum...meğer ne çok insanın içinde dönüşü olmayan pişmanlıklar varmış..ve çok azı siz gibi güzel cümlelerle dile getiremiyor içlerindeki pişmanlıkları,acılarını..üzerlerini örtüp içlerinde kabuk bağlamasını izliyorlar uzaktan bakar gibi..ağladım okurken okuyup yine ağlıycam..kutluyorum..
insanı yoranlar hep nedenler niçinler değil midir...ve geri dönme olasılığı olmayan pişmanlıklar...
yazdığınız yazı her ikimizinde ortak noktası gibi...bende de derin bir pişmanlık var maziden kalan...ama her ne kadar yüreğimdeki yara hiç geçmeyecekse ve gecenin bir vaktinde üzerime bir karabasan gibi çökse de dilimden hiç bir zaman düşürmediğim bir şey var...her defasında ben uzaklarda bir yerlerde mutsuz olsamda umarım sen mutluluk
denizlerinde yelken açmaktasındır diye kendimi avutuyorum...
gidişlerin hiç dönüşü olmaz ki...eğer sevda büyük ve gerçekten yürekten ise kendi mutsuzluğumuz içinde yarin mutlu olması için dua etmekten başka ne gelir ki elden???
tbrklr...yaramı kanattınız...
"Sahi ya ben sende neydim.Sen bende koskoca bir dünyayken ben sende neydim.Yerim nerelerdi sende.Sen benim içinaldığım ciğerlerime doldurduğum nefesken ,Ben senin neyindim.Cevabsızdım kimliksizdim." Müthiş bir yazı tebrikler...okurken ağladım.içimi yaktı bu yazı.Başarılarınızın devamını diliyorum...
ne yaptın hakan ,neden kal demedin bu kadar severken...
vallahi çok hüzünlü bir yazı.dokundu bana da.
