KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1109 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
HEPSİ BU
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Kadın keşkülündekileri yavaş yavaş yerken gayet mütebessimdi. Adam onu izliyordu. Ellerini, dudaklarını, yüzünün her çizgisini ezberine alıyor gibiydi. Başını kaldırıp karanlıkta ışıl ışıl parlayan yıldızlara baktı.
-Lütfen, dedi adam. Lütfen tüm parçaları bitir.
Kadın, ince ve uzun parmaklarını tadına doyamadığı yemeğin üzerinde gezdirdi.
-Son iki parça, birini ister misin?
-Hayır, dedi adam kesin bir ifadeyle. Hepsi senin için.
Kadın kalan son yıldız kırıntılarını da yavaşça yedi. Karanlığı içine çekti biraz. Hafif bir çöl rüzgârı saçlarını uçurdu. Adam kadının önünden keşkülü aldı. Elindeki heybeye koydu usulca. Rüzgârda etrafa uçuşmaya başlayan parşömenleri toparladı. Ardından mürekkebi kapatıp, diviti kadife kutusuna yerleştirdi. Kilimin üstündeki lambayı önce azar azar kıstı, etrafta unuttuğu herhangi bir şey olup olmadığına iyice baktıktan sonra lambayı üfledi. Şimdi bu ıssız dağ başında yalnızca kum, rüzgâr, ay ve yıldızlar vardı. Kadın bu kadar karanlıktan tedirgin oldu önce, bu toparlanmadan bir anlam çıkarmaya çalıştı. Yüreğinde ince bir sızı duydu. Ses etmedi… Gözlerini yere eğdi. Adam bir derviş edasıyla doğruldu oturduğu yerden, kalkarken kumlar karıştı rüzgâra. Uzandı tek tek topladı yıldızları gökten. Hepsini heybesine doldurdu. Az ötedeki dipsiz kuyuya doğru yöneldi, heybeyi usulca kuyuya indirirken akan gözyaşlarını kadına göstermedi. Tekrar yavaşça bağdaş kurup oturdu kadının önüne.
Bulutsuz bir gecede yalnız dolunayın aydınlattığı bu iki beden öylece bekledi uzun müddet. Adam kadının kınalı ellerine baktı uzun uzun, uzanıp tutmak istedi. Tutmadı… Ürkerek başını kaldırdı kadın. Adamın sürmeli kara gözleri ile kadının bal köpüğü gözleri belki ilk kez bu denli yakındı birbirine. Kadının gözlerinde, fırtınalı bir deniz gördü adam, üzerinde sulara yenik bir gemi… Adamın düşlerinde ise siyah bir at doludizgin koşuyordu denizin köpüklü dalgaları arasında. Dur durak bilmiyordu… Kadın uzanıp atın yelesinden tutmak istedi. Tutmadı.
Konuştular bir süre, dudakları hiç kıpırdamadı.
-Emanetlerim, dedi kadın.
-Yüreğim, hepsine yed-i emin.
-Onca şiir?
-Dipsiz kuyunun içine medfun.
-Yüreğim?
-Onu sana bahşettim.
-Ya ellerim?
-Onları bana verir misin?
-...
Tiz bir çığlık böldü rüzgârın ahengini.
Adam karanlığın içinde yok olurken, sırtındaki torbaya koyduğu ellerden alev alev yanıyordu entarisi. Çünkü kadın aşkın ateşini avuçlarında taşımıştı yıllardır. Kadınsa dipsiz kuyuyu bileklerinden akan kanla doldurmaya başlamıştı bile çoktan…***
keşkül: Gezici bazı dervişlerin ve dilencilerin ellerinde tuttukları, Hindistan cevizi kabuğundan, metalden veya abanozdan yapılmış dilenci çanağı. (TDK)
/ mai /
songülsezgindoğan
YORUMLAR
betimlemeler çok güzeldi.farklı bir öykü okudum..tebrik ederim...selamlar..
"Ellerimi bahçeye dikiyorum,
yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum
ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda
yumurtlayacaklar..."
Günün seçkisi kısa fakat çokça öz, özgün, farklıydı. Büyülü bir kaç mısrayla bir büyük aşk hikayesiydi yazılanlar...
Kutluyorum ev çokça selamlarımla
Yıldızları yiyen mavi karanlığı çekse içine aydınlanmaz mıydı?
Herkesin kuyusu kendi içinde . ve kendi kuyusuna akıtıyor damarlarını.
şiir şiir bir akış bu esasında.
Aşkın ne olduğunu, ne olmadığını sorgulatır bir paylaşım.
İnanıyor musun onca şiirin medfun olduğuna. Ki hepsi bir ruh taşırken bunca.
Divitini gönlünün aşkına batırıp yazan kıymetli kâlem sahibi şiir ki; o kuyularda ebediyen var olacaktır.
Sen ki dipsiz kuyulara bileklerinle böylesi can verdikçe…
Çok güzel bir paylaşımdı yüreğine ömrüne bin bereket dilerim.Tebrik ederim.
~~Can-ı gönülden selâm ve sevgilerimle güzel gönlüne.
acımasız bir hikaye, adam hiç aşık olmamış, kadın kurban edilmiş egoya.
İnceden bir sızı dolaşıyordu kelimelerin arasında kıvrıla kıvrıla
gökte bir yıldızı esaretine alırcasına
ki
her yıldız bir aşk saklar içinde
yazılmayı bekleyen
Teşekkürler yazı için
Saygıyla
