Gece yattığımda, sola dönüyorum ve sağ elimi kalbimin üzerine koyuyorum. Sol elimi de sağ elimin üzerine… Sağ elim kalbime öyle bir sıcaklık veriyor ki, kalbim senin elin olduğunu hissedebiliyor ve karşılık veriyor senin ismini sayıklar atışlarıyla… Sol elim bu sırada senin elini sarar gibi sarıyor sağ elimi ve yüzümde bir tebessümle dalıyorum senli rüyalara… Rüyalarım sanki gerçek gibi geliyor bazen, sadece sen olduğun zamanlarda. Ufacık görünüp kaçtığında, sıcaklığın yüreğime vurduğu şiddetli kan basıncına karşılık, sağ elim bastırıyor kan akışını. Sanki alyuvarlar darbe yaparcasına çoğalıyorlar. Sanki kalbim muhalifmiş gibi. Halbuki her ikisi de senin sınırların için savaşıyorlar. Senin gözlerin, senin ellerin ve yüreğin için çarpışıyorlar. Tek dilim, tek dinim ve tek bayrağım da sensin diyorlar. Senin isminli marşlar söylüyorlar ve uygun adım yürüyorlar. İsmini yürüyüş kararı sayıyorum içimden. Dışım çığlıklar atsa da içime, içim tek nefeste söylüyor ismini. İsmin benim ülkem olmuş, ben o ülke de bir yabancı. Şengen vizesi bile yetmiyor yüreğine girmeme. Hep ret alıyorum kalbinden. 4 odasında da ayrı bir memur, sorgu suale çekiyorlar yine. Onlar da haklı, turist deseler değilim, öğrenci deseler değilim kalbinde. Orada kalmak, yaşamak, yaşlanmak istiyorum. İhraç ediyorum kendi kalbimden senin kalbine. Vergim yok merak etme. Özel olarak tüket beni. Sen tüketici ol beni. Ben aşk üretmeye devam eden bir işçi. Sen belirle maaşımı ve mesaimi. Yolumda, yemeğim de senin olsun. Belki gözünde üç kuruş etmeyen sevgim var ama o da sana helali hoş olsun… Aşk olsun…

Uğur İNCEKARA
Yazım Tarihi : 30 Temmuz 2013