’Ben daha annemin karnına düşmeden önce babam taşırmış beni ama o zamanlar ne kolum belliymiş ne bacaklarım, ne gözüm varmış ne de kulağım. Ufacıcık bir kurbağa yavrusuna benzermişim ve ne zaman annemin karnına bırakmış beni babam işte o zaman değişmeye başlamışım ben. Önce kafam, ellerim, ayaklarım çıkmış ortaya sonra kulaklarım, burnum, gözlerim falan derken sığamaz olmuşum annemin karnına... Annemin karnı şiştikçe şişmiş. Görenler ’ bu ne böyle Ayşe kız, ikiz mi doğuracaksın yoksa?’ deyip dururlarmış ama anacığım pek mutlu olurmuş ’keşke ikiz olsa ikisini birden büyütürüm işte, ne güzel olurdu’ dermiş ve salına salına gezermiş sokaklarda göstere göstere ’bakın içimde güzel, miniminnacık bir canlı taşıyorum’ edasıyla yavaş yavaş. Halbuki ne kadar da zormuş hamile olmak; kusuyor, midesi bulanıyor, yemek yiyemiyor, yolda zorla yürüyor, geceleri rahat uyuyamıyor, baş dönmesi, kabuslar ama anacığım ne zaman düşünse karnının içinde bir canlı taşıdığını her şey bir anda toz pembe oluyormuş ve bir çırpıda unutuveriyormuş bütün acılarını...Günler günleri aylar ayları kovalamış ve artık dar gelince annemin karnı çıkmışım dışarı... Bir gürültü ki sormayın gitsin hem etraftan hem de benden çıkıyor... Çıkar çıkmaz atmışlar beni anacığımın kucağına ve işte o zaman kesilmiş sesim birdenbire ama hala göbekten bağlıymışım anama... Ama o da ne! Elinde makas üstüme üstüme geliyor birisi ve kırt diye kesiyor anamla olan bütün bağımı... İşte ondan sonra bağlanmamışım kimseye’ desem terbiyesiz birisi mi oluyorum?!.

Son zamanlarda birisi hamileleri pek terbiyesiz bulur olmuş kendisinin nasıl dünyaya geldiğini unuturcasına... Acaba diyorum onu annesi bilmediğimiz bir şekilde mi dünyaya getirdi? Elbette hayır! Onu da annesi tıpkı Ayşe’nin çocuğunu dünyaya getirdiği gibi getirdi. Nedir insanı annesini dahi terbiyesiz görmeye iten şey?! Kadından bu denli iğrenmeye, aşağılık görmeye iten şey nedir? Korku, aşağılık duygusu, yaratıcı olamama, güçsüzlük, eksiklik?

Çocuk doğurmak bir sanattır baylar! Tıpkı bütün boyaları karıştırıp güzel bir tablo yapmak gibi...

Ne der atalarınız ayrıca ’bükemediğiniz eli öpeceksiniz’ !

Sevgilerimle...


Güldane Dal (20130729)