KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 718 Okunma
- 8 Yorum
- 2 Beğeni
Ve Ay
Cırcır böcekleri sonunda geldiler. Ahenkle tempo tutuyorlar geceye. Süstü makyajdı bilmiyorlar. Hepsi yalın, çıplak hepsi.
Bakır tadı var dudaklarımda. Kavuçuk ektiğim saksılara fazla gülümsemekten olsa gerek. Köşede halka halka mazeretler bana bakıyorlar. Ah bir anlasam dillerinden.
Buhurdanlıklara batırıyorum kalemimi. Yaveri oluyorum hür generallerin. Kelimelerin hep bir yanları eciş bücüş kalıyor. Ne yok?
Sonra sadeleşiyorum sık sık. Bölünüp birleşiyorum kendimle.
İpin ucu iyice kaçtı aslında. Geçen akşam, karşımdaydın. Evet doğru duydun. Fasülye ayıklıyordun. Pazar çantasını boşaltıyor, saçlarınla oynuyordun. Bahçedeki domateslerden söz ediyor, çay demliyordun.
Korkuyorum tek başıma kalmaktan bu evde. Aklımı yitireceğim bir gün. Takma dişlerimi, gözlüklerimi yitirsem neyse de, aklım bana gerekli henüz.
Şu senin üniversiteli oğlan hayırsız çıktı. İtinayla yatırıyorum parasını bankaya. Fakat insan bir aramaz mı? Senden ne kaldıysa hepsi hayırsız çıktı zaten. Begonviller açmıyor. Muhabbet kuşu bir hafta önce öldü. Kafesin ortasına uzanmış boylu boyunca.
Ölü balıklar gibi bakıyormuşum. Bakkal söyledi. Bir doktora görünmeliymişim. Sigarayı bırakmalıymışım, gömleğimi dikmeliymişim filan.
Dolunay var. Sen korkunç masalları hep böyle gecelerde anlatırdın. Meğer o masallardan sonra koynuma sokulmakmış muradın.
Ne çok bilmemişim kıymetini. Daktiloma sarılıp uyuya kaldığım şafak sökümleri şimdi geri gelse, asla diyorum asla usulca kalkıp gitmezdim uzağına. Bağışlayabilecek misin beni? Bağışlayabilecek miyim kendimi?
Kumsalda yürüdüm pazar günü. Seninle hep yaptığımız gibi. Mısır da aldım ama yiyemedim.
Ve ay dolanıyor ayaklarıma. Ve sen uzak iklimlerin kelebeği. Özlüyorum seni. Hem de çok...
YORUMLAR
kelimelerin gücü öyle büyük ki okuyanın yüreğinden yüzlerce kelebek havalanıyor ve şair bir kelebeği incitmeden kanatlarından tutup öpmüş her dizesinde tebriklerimle
iç ses
ben bu sefer en çok anlatırken ki
seçtiğin sözcükleri
ve
duygulardaki derinliği sevdim
çok beğendim
tebriklerimle
İçten, farklı bir yazı daha okudum kaleminizden. özlem duyduklarımız neden hep uzaktadır; ya da yakınımızda olup bile çok çok uzaklarda...
Cevabını bilmediğimiz ne çok soru var, sebebini bilmediğimiz ne çok badire ve çözemediğimiz ne çok problem; bize dair, insana dair, hayata dair. Çok sorgulamamak mı lazım acaba, belki de her şeyi oluruna bırakmak lazım: Bırak su yolunu bulsun, elbette her şey olacağına varmıyor mu...
Kutluyorum, sonsuz selamlar...
farklıydı..keşke daha ayrıntılı ve uzun olsaydı..tadına doyulmazdı..zira anlatım ve cümleler çok güzel... selamlar..
Yürek yakan bir hikaye.
Çok da hoş bir anlatımı var.
Ben bu hikayede geleceği mi gördüm ne?
Dönüp dönüp okudum, dönüp dönüp okudum.
var bir şeyler de, çıkaramıyorum işte.
Çok güzeldi.
tebrik ediyorum.
Cır, cır böcekleri eşliğinde okudum hikayenizi.. Aklıma annemin kanaryaları geldi. Bir arada olunca, didişen. Ayırıncada birbirine seranat yapan. Uzaklardan biri sürü cır, cır böceği sesi geliyor koro halinde. Ama yakında bir tanesi var ki, solo takılıyor. Belki de, oda yalnız kalmıştır, hikayenizdeki gibi. Allah kimseyi eşsiz bırakmasın diyorum. Kutluyorum yazınızı.
