Zaman zaman kendime şu soruyu soruyorum ve cevabını bulmaya çalışıyorum. “ Bakıyoruz ama acaba etrafımızda olup bitenleri görüyor muyuz?” Galiba görmek istediklerimizin dışındakilere bakıp geçiyoruz. Bakıp geçtiklerimizin dünyasında neler oluyor neler var? Diye kafa yormuyoruz. Bazı olumlu veya olumsuz şeylerin sadece kendimizde veya gördüğümüz kişilerde var sanıyoruz. Ama baktığımız kişi veya diğer şeylerde olayların öyle olmadığını fark ediyoruz.
Geçen hafta Medikal işi yapan bir dostumun dükkanında iki saate yakın oturdum. İşte o zaman baktığım şeyleri görmediğimi fark ettim. Arkadaşım gelen hasta yakınları ile o kadar içli dışlı olmuş ki hastalarının geçirdiği bütün evrelerden haberdar adeta onlardan biri olmuş. Kendi aralarında yaptığı konuşmalara istemeyerek kulak misafiri oldum. Bu samimi havadan etkilenerek bazılarına sordum.
— Hasta neyiniz oluyor?
—Oğlum.
—Nesi var?
—Doğuştan özürlü. Ayaklarının üstüne basamıyor. Yardım almadan yürüyemiyor, oturamıyor, yemeğini yiyemiyor. Tuvalet ihtiyaçlarını göremiyor.
—Allah yardımcınız olsun. Zor oluyordur bakımı.
—Elbette baktığın zaman zor gibi görünüyor. Ama bana hiç zor gelmiyor. Onunla ilgilenmekten çok keyif alıyorum, mutlu oluyorum. Ben biliyorum ki bu dünya imtihan dünyası. Hepimizin imtihanları farklı farklıdır. Bazılarımız evlatlarımızla, bazılarımız yanımızda ihtiyarlayan anne ve babamızla, bazılarımız servetimizle imtihan oluyoruz. Burada önemli olan imtihan dünyasında olduğumuzun farkında olabilmek. Yaratan Mevla’m böyle uygun görmüş sonsuz şükürler olsun. On dokuz yıldır hiç dertlenmeden bakıyorum. Tek korkum ben ölürsem kim bakar? Nasıl bakar? Acaba onu incitirler mi? Derdim, sıkıntım bu. Allah’tan gelen her duruma rıza gösterip şükür ediyorum.
Başka bir hasta yakını;
Annem altı yıldır yatağa bağlı yaşıyor. Bütün ihtiyaçları tarafımızdan karşılanıyor. Kardeşlerimle sırasıyla öf demeden bakıyoruz. İnşallah bu hizmetimizin karşılığı cenneti kazanmamıza ve Cemalini görmemize vesile olur. Annemi hastalığından çok onu üzen şey, eski dostlarının ziyaretine gelmeyişleri. Biz eski dostlarının ve komşularının çoğunun hakkın rahmetine kavuştuğunu söylediğimiz zaman; “ Onların çocukları yok mu Anne ve babalarının dostlarının ziyaret etmelerinin Allah’ın emri olduğunu hiç duymamışlar ki gelip bir hatır sormazlar.” Diyor.
Gelenlerin bazıları hasta bakıcılığı yapanlar, bazıları Allah rızası için hastalarla ilgilenen kimseler. Bazıları yalnızlıktan yüklenen yükü taşıyamadığını, bazıları neden bunca insanın içinde bizi buldu diyenler oluyordu.

O gün ki ziyaretimde anladım ki ben etrafımda olanlara sadece bakıyorum ama. baktığım şeyleri görmüyorum. Eğer görseydim; hasta olan komşumun derdiyle dertlenirdim. Eğer baktığım şeyleri görseydim; derdi olan akrabalarımın dertleri ile dertlenirdim. Galiba kim hangi son model arabayı almış, ne giymiş, tatili nerede geçirmiş, hangi eğlence yerine gitmişleri gördüğümüzden onlarla meşgul olduğumuzdan, görmemiz gerekenleri göremiyoruz. Sadece bakıp geçip gidiyoruz.